Επιστολή στον γείτονα...

Ήθελα να το κάνω από καιρό,αλλά την αφορμή την πήρα από μία επιστολή που σου έστειλε ένας συμπολίτης μου,Μικές λέγεται αν θυμάμαι καλά.
Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι αν μπορεί κάποιος «φτασμένος» μουσικός και συνθέτης να συνδιαλέγεται μαζί σου σαν απλός άνθρωπος και πολίτης,γιατί όχι κι εγώ,που και το όνομα έχω και την χάρη,γιατί…στην κυριολεξία είμαι ένας απλός άνθρωπος και πολίτης.
Την ιδέα αυτή πιο πολύ την είχα διότι ήθελα να προλάβω κάποιες παρεξηγήσεις που τυχόν δημιουργηθούν από την επιστολή,του συμπαθούς κατά τ’άλλα υπερήλικα,αλλά βλέπεις ισόβιε γείτονα,είναι και κάποιας ηλικίας…
Ο λαός μου,με την υπερχιλιετή σοφία του,ακόμη και σήμερα πολύ συχνά χρησιμοποιεί την φράση: «Οι καλοί λογαριασμοί,κάνουν τους καλούς φίλους».
Βέβαια για μας λέξεις όπως φιλία,αγάπη,φιλότιμο αλλά και πάρα πολλές άλλες,αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα.
Προσέχουμε πολύ, που και πότε τις λέμε,γιατί μάθαμε από τους αθάνατους Πατέρες μας,ότι πρώτα πρέπει να δοκιμαστούν από το χρόνο,την προσπάθεια και πάνω απ’όλα από την πράξη την ίδια,για να μπορέσουμε εμείς μετά να τις χαρίσουμε.
Γι’αυτό και αναλογιζόμενος την φράση της λατρευτής μου μάνας:
«Ο καλός γείτονας είναι λαχείο» ή «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο σ’ένα σπιτικό άλλο,από ένα κακό γείτονα» ,θα σε αποκαλώ προς το παρόν απλά «γείτονα».
Κι επειδή εκτιμώ ότι θα πρέπει να ξαναγνωριστούμε σιγά-σιγά,εγώ θα ξεκινήσω από αυτά όχι που μας ενώνουν απαραίτητα,αλλά από κάποια κοινά μας.
Εμείς εδώ, στον τόπο μου,λατρεύουμε ακόμη την έννοια της οικογένειας,θεωρώντας την το βασικό και θεμελιώδες κύτταρο μιας υγειούς κοινωνίας.
Δεν «τσιμπήσαμε» στη μόδα της Δύσης ούτε και ντρεπόμαστε να νοιώθουμε δια βίου παιδιά,ασχέτου ηλικίας μας,τουλάχιστον για όσο χρόνο ο Θεός δίνει ζωή στους γονιούς μας.
Πονάμε τα παιδιά μας και σεβόμαστε τους γονείς μας,αδιαφορώντας παντελώς για την χρονική διάρκεια αυτών,δηλαδή εφ’όρου ζωής.
Ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας ένα λαμπρό,ξεχωριστό μέλλον,αλλά και σαν παιδιά από την άλλη προσπαθούμε να είναι υπερήφανοι οι γονείς για μας.
Μη με παρεξηγείς αν πλατειάζω,θέλω να σου δείξω μόνο με τι σπίτι έχεις να κάνεις,γείτονα.
Μας αρέσει η καλοπέραση και το πετυχαίνουμε με πολύ απλούς τρόπους:
Καλή παρέα,καλό φαί και λίγο πιοτό αρκούν για ν’αγαπήσουμε ολάκερο τον ντουνιά!
Χρησιμοποιούμε λέξεις από το δικό σου γλωσσικό ιδίωμα «ακομπλεξάριστα» αφού η Ιστορία κάποια στιγμή αποφάσισε την ,δια της βίας, συγκατοίκησή μας,όχι όμως ευτυχώς και την διά βίου,τολμώ να πω.
Αγαπάμε να γευόμαστε τα φαγητά και τα γλυκά σας.
Δικά σας βέβαια μόνο κατ’όνομα,γιατί δε μπορώ να φανταστώ κάποιον νομάδα πρόγονό σας,να….ανοίγει φύλλο για μπακλαβά, πάνω στο συνεχώς κινούμενο άλογό του στην στέπα.
Απολαμβάνουμε από κοινού τον ήλιο,τον αέρα και το χρώμα του ελληνικού Αιγαίου,αποτυπώνοντάς το μάλιστα εμείς και στη σημαία μας.
Βέβαια το ότι βρέθηκες, γείτονα, να δροσίζεσαι κι εσύ στα ιερά νερά του Αιγαίου μας κάποια στιγμή της ιστορίας,ας μην έχεις όμως αυταπάτες,το οφείλεις σε κάποιους κοινούς επίσης «φίλους» μας.
Πρόσεξε το λόγο αυτό,γείτονα,είναι καιρός πια να το καταλάβεις,κυκλοφορούν φήμες ότι οι ίδιοι αυτοί «φίλοι» σου πάνε να σου «φάνε» τον…. «ακάλυπτο» που έχεις πίσω…
Κι αν πιεζόμενος έλθεις σε αδιέξοδο,ποτέ μη σου περάσει από το μυαλό να πατσίσεις την χασούρα σου,και εκτός από την δροσιά του Αιγαίου θελήσεις και να το «πιεις»..
Μία απλή αναδρομή στην ιστορία θα σε κάνει πολύ καλά να το καταλάβεις αυτό.
Για να σε βοηθήσω,από την μεριά μου, να το καταλάβεις καλύτερα αυτό, επέτρεψέ μου να αναφερθώ σε κάτι από την δική σου φυλογένεση:
Τρέφω απόλυτο σεβασμό για το λύκο της στέπας ως ον,που αποτελεί παράλληλα και σύμβολο του γένους σου και ικανοποιεί το φαντασιακό σου όσον αφορά στην προέλευσή σου.
Είδα, και σ’ένα ντοκυμαντέρ, ότι κάποιοι μακρινοί συγγενείς σου τον λατρεύουν ακόμη και σήμερα,κι όχι αδίκως,είναι ο πραγματικός βασιλιάς της στέπας.
Μάλιστα αποτελεί έθιμο γι’αυτούς το κυνήγι του λύκου αυτού με εκπαιδευμένους αετούς.
Επειδή όμως από την άλλη ο αετός ,τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά κατέχει ιδιαίτερη θέση στο δικό μας φαντασιακό,οφείλω να σου υπενθυμίσω ότι εδώ ζουν αυτοί οι αετοί,που είναι οι μόνοι στον κόσμο που μπορούν να πετάξουν μια χειμωνιάτικη νύχτα με «καιρό» χαμηλά πάνω από τα άγρια νερά του Αιγαίου μας…
Και συνεχίζω στην επανα-γνωριμία μας…
Για μας η φιλοξενία ,από αρχαιοτάτων χρόνων,έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο,αποκτώντας κάποτε και θεικό προσωνύμιο «Ξένιος Ζευς και Αθηνά η Ξενία».
Μάλιστα ως όρος περιέχει υψηλότατες αθρώπινες αξίες όπως το άσυλο,η προστασία,η ανεκτικότητα και ο σεβασμός κάθε κατατρεγμένου.
Διατηρούμε όμως για τον εαυτό μας το δικαίωμα ν’αποφασίζουμε οι ίδιοι,
το τόπο,τον τρόπο και το χρόνο που θα προσφερθούν τα παραπάνω.
Άλλωστε από το μυαλό μου δε φεύγει και μία άλλη φράση του σοφού λαού μου που λέει:
«Δώσε θάρρος στο χωριάτη,να σ’ανέβει στο κρεβάτι».
Επίσης,γείτονα, θα προσπαθήσω να προλάβω και μία άλλη παρεξήγηση που κάποιος άλλος συμπατριώτης μου ξεκίνησε,σκουλαρίκι είναι το όνομα αυτού αν θυμάμαι καλά,λέγοντας ότι επιθυμεί να σας «τα πάρει χοντρά»,να «μας τα’ακουμπάτε» και άλλα τέτοια φαιδρά.
Κατανοείς φαντάζομαι ότι οι όροι καλής γειτονίας δε μπορούν συνυπάρξουν με στενά οικονομικά κριτήρια,προς το παρόν τουλάχιστον.
Σε προσκαλώ όμως να επισκεφτείς το σπιτικό μου,όπως κάνουν εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες οι δικοί μου συμπατριώτες επισκεπτόμενοι το «δικό» σου σπιτικό…αυτό έμεινε να τους επιτρέπεται μετά από εκείνον τον «συνωστισμό»…
Μπορείς επίσης να πάρεις από εδώ και σε απεριόριστες ποσότητες,ότι ακριβώς χωράει η μνήμη της φωτομηχανής σου.
Μόνο έτσι θα σκεφτώ ίσως να σου χαμογελάσω και λίγο,για το «να μας ξανάρθεις» ούτε κουβέντα…δε περάσαμε και λίγα μαζί….
Σου τα λέω όλα αυτά,γείτονα,για ν’αντιληφθείς ότι πρέπει να με «πάρεις» με το καλό,να νοιώσεις ότι η ζωική διάλεκτος της δύναμης και της βίας, που χρησιμοποιείς στην αυλή σου,σκεπάζεται από τον έρωτα που διατρέχει τις φλέβες μου για Ελευθερία.
Η Ελευθερία είναι το οξυγόνο μου και χωρίς αυτή δε βρίσκω λόγο ύπαρξης,γι’αυτό ακριβώς και στέκω άφοβος μπροστά σου.
Το ξέρω ,είσαι ανασφαλής έως εκεί που δε παίρνει,αλλά γι’αυτό δεν ευθύνομαι εγώ,αλλά κάποια «φιλαράκια» σου ,παλαιά και νέα…
Εξάλλου δεν πρέπει να έχεις παράπονο από την Ιστορία.Για το μηδαμινό ανάστημά σου,μάλλον στάθηκες τυχερός,αρπάζοντας και στήνοντας πάνω σε ξένες δημιουργίες,κι όλα αυτά ατιμωρητί.
Μην προκαλείς λοιπόν την τύχη και άσε τον κρυμμένο φόβο σου να σε γλιτώσει από τις περιπέτειες που έρχονται ταχύτατα πάνω σου…
Λόγοι αβροφροσύνης λένε να γράψω ότι είμαι στην διάθεσή σου,αλλά οι Γεννήτορές μου όρισαν να μην είμαι στην διάθεση κανενός και ποτέ!!
ΑΡΧΩ=Κυριαρχώ


Ο απέναντι και υπεράνω σου γείτονας….
ΤΗΛΕ-ΜΑΧΟΣ
http://www.filoumenos.com/

Posted in: