Τι μπορεί να σου κάνει μία και μόνο συλλαβή… Τι; Μα να στρεβλώσει έννοιες με τρόπο καταλυτικό για την πραγματικότητα και, όπως φαίνεται, μη αναστρέψιμο.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη λέξη «λογική» (Τυχαίο; Καλά κάνετε και δε νομίζετε!). Αποτελεί μία λειτουργική διαδικασία, μία μεθοδολογία αν θέλετε, που οδήγησε όχι μόνο στην εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά ακόμη και στη δημιουργία του ως είδος, προσθέτοντας στο μεταιχμιακό εγκέφαλο ενός θηλαστικού ένα νεοφλοιό, δηλαδή την ανθρώπινη συνείδηση. Τώρα, το αν η λογική είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα της παραπάνω εξέλιξης, αποτελεί ψευδοερώτημα τύπου: η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Και ο συλλογισμός μας είναι αρκετά ατέρμονος ακόμη και χωρίς αυτό! Ας τον συνεχίσουμε. Κάπου στην πορεία, το υπερεξελιγμένο αυτό ον (μην ψάχνετε αλλού, για σας λέω!) έκανε, όμως, ένα τραγικό λάθος. Ίσως γι’ αυτό από τότε κάθε αναπόφευκτο λάθος το αποκαλούμε ανθρώπινο! Αυτό ήταν, το να μετατρέψει την λογική, από ένα εξαιρετικό μα περιορισμένου φάσματος χρήσης πολυεργαλείο, σε πανάκεια και, εν τέλει, αυτοσκοπό. Συσσωρεύοντας τόση πίστη, εστίαση, παρατήρηση, δηλαδή Ενέργεια (βλέπε Επιστήμες), η λογική πήρε τα ηνία, αυτοοργανώθηκε και τελικά μεταλλάχθηκε στον ιό της λογιστικής!
Μία επιπλέον συλλαβή: -στι- ήταν αρκετή για να κάνει τη χαώδη διαφορά, όπως ελάχιστα επιπλέον νουκλεοτίδια σε μία πολύπλοκη έλικα DNA. Βλέπετε ο ιός της λογιστικής προσέβαλε και κατέλαβε το σύνολο του οργανισμού της Ανθρωπότητας, λειτουργώντας παρασιτικά. Ως ιός, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από μας ζωντανός ή μη ζωντανός (η επιστήμη έχει ακόμη μαύρα μεσάνυχτα όσον αφορά τη φύση των ιών), οπότε, ποιητική αδεία, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε απέθαντο! Και οι ανατριχίλες αυξάνονται κατακόρυφα με την επιβεβαίωση του χαρακτηρισμού αυτού καθώς εξετάζουμε, σε ανθρώπινη πια κλίμακα, τους πράκτορές του που μας απειλούν καθημερινά. Ναι μιλώ για τους ανθρώπους με τα πεθαμένα μάτια, που έχουν ξεχάσει πως είναι να νιώθεις αληθινά ζωντανός, και λειτουργούν σα ζόμπι έχοντας απωθήσει βαθιά στο ασυνείδητό τους την καταλυτική εμπειρία μεταλλαγής τους σε απέθαντους. Μην τρομάζετε, μιλώ απλώς για τους τεχνοκράτες! Τώρα μπορείτε να τρομάξετε! Γιατί είναι αυτοί που θυσιάζουν καθημερινά στο βωμό των στυγνών λογιστικών μεγεθών, τους βαθμούς ελευθερίας που χρειάζεται το φαινόμενο της Ζωής για να διατηρηθεί και να εξελιχθεί. Σκοτώνουν την Ανθρωπότητα με αδυσώπητα βάναυσο τρόπο, ως στυγνοί πράκτορες του ιού της λογιστικής!
Υποψήφιοι πράκτορες είμαστε όλοι μας. Άλλωστε είμαστε όλοι εκτεθειμένοι στο γεωμετρικό όπλο του ιού (ή ένα απ’ αυτά) που αλλοιώνει την ψυχογεωμετρία των “ζωντανών”, μεταλλάσσοντάς τους. Το χρήμα. Το πρώην μέσο, που έγινε αυτοσκοπός. Και το ρόλο του μέσου τον καλύψαμε εμείς. Ρε πως αλλάζουν τα πράγματα! Πως ο Κύριος γίνεται δούλος! Δούλος όλων αυτών που έχει πια να χάσει. Όλων αυτών που με την πρώτη ματιά μοιάζουν πολύτιμα, με τη δεύτερη αδιάφορα, και με την τρίτη διάφανα, σχεδόν αόρατα. Κι όμως, κάτι φαίνεται ισχυρό και συμπαγές, όσες φορές κι αν το κοιτάξεις. Απτό και δραστικό, είτε το σκέπτεσαι είτε όχι. Όπως είχε πει κάποτε κι ο Σπάρτακος, το μόνο που στην πραγματικότητα έχουμε για να χάσουμε: τις αλυσίδες μας. Μοιάζει να αξίζει τον κόπο…
ΥΣ. Αν κάποια απ’ τα παραπάνω σας μοιάζουν λιγάκι παρανοϊκά, σας υπενθυμίζω πως έχω ήδη δηλώσει τρελός σε παλιότερο κείμενό μου, οπότε, σαν άλλος Σταυρίδης, βγαίνω λάδι! Χι χι χι χι χι χι…
}^{Λεωνίκης
http://excaliburteamthiktank.blogspot.com/
