Η περίφημη «γενιά του Πολυτεχνείου», οι άνθρωποι δηλ. που μέσα απ’ τον «αγώνα» τους κατά του καθεστώτος της 21ης Απριλίου καθιερώθηκαν στον εγχώριο πολιτικό στίβο, απέτυχε παταγωδώς στην αποστολή της να χτίσει μια ευρωπαϊκού τύπου κοινοβουλευτική (προεδρευόμενη) δημοκρατία, που να τη χαρακτηρίζουν η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη κι ο πατριωτισμός. Σ’ όλα απολύτως τα επίπεδα – κάθετα και οριζόντια – του κράτους και της αγοράς είναι ολοφάνερη αυτή η αποτυχία.
Κι όλα αυτά σε μια χώρα, που – συν τοις άλλοις – μαστίζεται κι από επιπρόσθετα σοβαρά προβλήματα: φοβερό δημογραφικό πρόβλημα (υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την αθρόα λαθρομετανάστευση), τεράστια ανοιχτά εθνικά ζητήματα («κυπριακό», «μακεδονικό», ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, Αιγαίο...), κοινωνική και ψυχική διαφθορά των πολιτικών, αλλά και μέρους του λαού...
Η ιστορία διδάσκει πως όταν ένα δεδομένο πολιτικό σύστημα φτάνει σε πλήρες αδιέξοδο, τότε δεν υφίσταται άλλη λύση, παρά μόνο η υπέρβασή του, το πέρασμα δηλ. σε μια εντελώς νέου τύπου διακυβέρνηση. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, όπου οι ανεξάρτητοι πολιτικοί αναλυτές δεν βλέπουν καμία απολύτως ελπίδα να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, χρησιμοποιώντας τα ίδια πολιτικά «υλικά» (που, επιπροσθέτως, ευθύνονται 100% για τη σημερινή αρνητική κατάσταση).
Αλλά και οι πλέον πρόσφατες εξελίξεις στον αραβικό κόσμο ή – πιο πριν – στις πρώην κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στην ίδια την ΕΣΣΔ μας δείχνουν ότι το σάπιο και διεφθαρμένο σύγχρονο ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι αδύνατο να «ανατροφοδοτηθεί» εκ των έσω και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να επιβιώσει...
Ήδη αυτή η πραγματικότητα είναι ορατή και στο εξωτερικό, αφού η Ελλάδα θεωρείται πια απ’ όλους ως η πλέον «άρρωστη» πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά χώρα της Ευρώπης. Γι’ αυτόν τον λόγο, και με δεδομένη τη μεγάλη γεωστρατηγική της αξία, «ειδικοί» σε διάφορα σημεία του πλανήτη προσπαθούν να προβλέψουν τις άμεσες εξελίξεις στη χώρα μας, τα γεγονότα δηλ. που νομοτελειακά θα προκύψουν στη διάρκεια των επόμενων μηνών και θα οδηγήσουν στην έξοδο από τον σημερινό φαύλο κύκλο και στο πέρασμα σε μια πραγματικά Νέα Εποχή για την πατρίδα μας. Και είναι εντυπωσιακό ότι όλοι, από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους μέχρι τους Ρώσους και τους Κινέζους, προβλέπουν το ίδιο ακριβώς πράγμα: την απότομη «αλλαγή ρότας» της Ελλάδας μέσω ριζικής μετάλλαξης του πολιτικού της συστήματος!
Τι σημαίνει άραγε αυτό; Ήδη «ειδικοί συνεργάτες» της αμερικανικής CIA προβλέπουν συγκλονιστικές εξελίξεις στη χώρα μας και μάλιστα στη διάρκεια των επόμενων μηνών και με χρονικό ορίζοντα υλοποίησης το μέσον περίπου της επόμενης χρονιάς! Γίνεται λόγος ακόμα και για «αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα» και διαμόρφωσης ενός εντελώς νέου πολιτικού τοπίου, με τη σταδιακή ανάδυση καινούριων δυνάμεων και, φυσικά, και καινούριων προσώπων που θα τις στελεχώνουν...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή και, βασικά, «ξεφυλλίζοντας» το χρονοδιάγραμμα των πολύ πιθανών εξελίξεων, όπως έχουν τεθεί από πολιτικό επιστήμονα αμερικανικού πανεπιστημιακού ιδρύματος. Το εν λόγω χρονοδιάγραμμα αφορά τη χρονική περίοδο 2011-2012 και την «εν δυνάμει» ροή των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα, με μάλλον αρκετά μικρή πιθανότητα απόκλισης... Αποφασίσαμε δε να δημοσιοποιήσουμε αυτά τα στοιχεία, διότι η πηγή μας είναι πάρα πολύ αξιόπιστη και σοβαρή και έχει δικαιωθεί εκπληκτικά σε προβλέψεις της του πολύ πρόσφατου παρελθόντος, που αφορούσαν επίσης τη χώρα μας. Ιδού λοιπόν, σε ελληνική και παγκόσμια αποκλειστικότητα, το περίφημο χρονοδιάγραμμα των συγκλονιστικών πολιτικών γεγονότων που έρχονται στην Ελλάδα...
Καταρχάς η σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία εξετάζεται, ιδωμένη μέσα σε «κύκλους» χρονικής περιόδου 7ετίας (και βασικά κάθε εξελικτικός «κύκλος» κυμαίνεται ανάμεσα σε 6 το λιγότερο και 8 το πολύ έτη). Όντως, από την επανάσταση στο Γουδί (1909) και ύστερα η ελληνική πολιτική ιστορία εξελίσσεται με θαυμαστό όντως τρόπο μέσα σ’ αυτόν τον «αστερισμό» των περίπου επταετών «κύκλων».
Δεν θα πάμε μακριά μέσα στον χρόνο, αφού αυτό ισχύει και για την περίοδο της Μεταπολίτευσης: 7ετία της ΝΔ (Καραμανλής και Ράλλης), μετά μάλιστα απ’ την 7ετία του στρατιωτικού καθεστώτος, 8ετία ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου (περίοδος της «αλλαγής»), 7ετία αστάθειας του πολιτικού συστήματος και εξαφάνισης των πολιτικών «δεινοσαύρων» (εποχή των σκανδάλων από το 1989 έως το 1996), 8ετία Σημίτη (ο περίφημος «εκσυγχρονισμός» της περιόδου 1996-2004) και, τέλος, ο νέος «κύκλος» που άνοιξε με την αυγή του 2004 και την ξαφνική αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (Γιώργος Παπανδρέου αντί Σημίτη), καθώς και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κώστα Καραμανλή, «κύκλος» ο οποίος ολοκληρώνεται αναπόφευκτα την περίοδο 2011-2012...
Ειδικά αυτή την τελευταία περίοδο θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε ως μια ιδιότυπη ελληνική μετάβαση στη Νέα Εποχή και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και άνθρωποι του πολιτικού συστήματος που τώρα «ξεψυχά» έκαναν παλαιότερα σχετικές δηλώσεις και δημόσιες αναφορές: από την πρόταση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για αλλαγή εμβλήματος και ονόματος του ΠΑΣΟΚ τον Φεβρουάριο του 2001 και το σύνθημα «όλοι μαζί στη Νέα Εποχή» του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, μέχρι την αναφορά του Θόδωρου Πάγκαλου ότι «κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας» και τη δραματική περσινή προειδοποίηση του Ανδρέα Λοβέρδου περί ενδεχόμενου κινδύνου από ένα «νέο Γουδί»...
Τα γεγονότα της περιόδου 2003-2004 υπήρξαν καταλυτικά για τη διαμόρφωση των μετέπειτα συγκλονιστικών εξελίξεων, που έβαλαν την Ελλάδα σε μια εντελώς νέα τροχιά. Όλα ξεκίνησαν, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε., όταν το καλοκαίρι του 2003 ο τότε γραμματέας της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Λαλιώτης, αντικαταστάθηκε αιφνιδιαστικά από τον Χρυσοχοΐδη. Από εκεί και έπειτα οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν, την ώρα που ο Λαλιώτης έκανε λόγο για «θυσία Ιφιγενειών-θείων βρεφών, για να έρθει ούριος άνεμος»! Το «πραξικόπημα» της 6ης Ιανουαρίου 2004, με την παράδοση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Σημίτη στον Γιώργο (που έγινε στο σπίτι του πρώτου), έβαλε πια τη χώρα στον νέο «κύκλο», που ξεκίνησε με την Ολυμπιάδα της Αθήνας, έφτασε στο αποκορύφωμά του στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου και αναμένεται να εκπνεύσει σ’ αυτή του Λονδίνου...
Τι λοιπόν μέλλει γενέσθαι; Πολύ πιθανή είναι η παρακάτω εξέλιξη των πραγμάτων, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση του «οικοδομήματος» της Μεταπολίτευσης. Η σημερινή κυβέρνηση να μην μπορέσει να αντιμετωπίσει τελικά την περίφημη κρίση – πόσο μάλλον που αυτή διευρύνεται, συμπαρασύροντας στον «βυθό» ακόμα και χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία... – και να αναγκαστεί να προκαλέσει η ίδια μια «απότομη αλλαγή πορείας», με τον τωρινό Έλληνα πρωθυπουργό να αναλαμβάνει... ρόλο συντονιστή της ευρωπαϊκής κρίσης, σαν ειδικός «υπερυπουργός» της Ε.Ε., αφήνοντας πίσω του ως νέο πρωθυπουργό τον Γιάννη Ραγκούση και προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο του 2011!!!
Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών θεωρείται ότι θα περιέχει φοβερές και τρομερές εκπλήξεις, που θα σοκάρουν τις δυνάμεις του συστήματος (και κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα...)! Τότε θα γίνει μία απέλπιδα προσπάθεια για συγκρότηση κυβέρνησης οικουμενικού χαρακτήρα, η οποία όμως δεν θα μπορέσει να κάνει απολύτως τίποτα, κινούμενη μέσα στα όρια της «συνταγματικής νομιμότητας», εφόσον τα προβλήματα θα έχουν πια διογκωθεί σε υπέρτατο βαθμό... Τότε, εκεί κάπου στα μέσα του 2012, θα κλείσει κι αυτός ο «κύκλος» εξέλιξης της πολιτικής ζωής του τόπου και θα περάσουμε πια σε μια πραγματικά Νέα Εποχή!
Ποια θα είναι όμως η νέα διακυβέρνηση και, βασικά, υπό την ηγεσία ποιανού; Πρόκειται για μια νέου τύπου διακυβέρνηση, που θα είναι πρωτοποριακή σε ευρωπαϊκό επίπεδο και θεωρείται ότι θα οδηγήσει σε απότομη αλλαγή των πραγμάτων και σε μια πρωτοφανή ελληνική ανάταση! Πρόκειται άραγε για μια «soft δικτατορία», κεκαλυμμένη υπό έναν μανδύα κυβέρνησης έκτακτου οικουμενικού χαρακτήρα, και μάλιστα «made in Greece»; Όπως και να ’χει το πράγμα, πιστεύεται ότι είναι η μοναδική διέξοδος, που θα συμβάλλει – συν τοις άλλοις – και σε μια εκπληκτική άνοδο της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, καθιστώντας την τοπική υπερδύναμη στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης!
Ο επικεφαλής της νέας διακυβέρνησης αποκαλείται κωδικά «Εκείνος που Πρέπει» και κινητήριος μοχλός του είναι η εκπλήρωση του (κατά Πατροκοσμά του Αιτωλού) Ποθούμενου, αφού ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η αυστηρή προσήλωση στη μεταφυσική. Εκείνος που Πρέπει είναι γόνος οικογένειας με παρελθόν στην πολιτική ιστορία του τόπου και έχει διαπρέψει στην επιστήμη. Αυτός ο διανοούμενος πρέπει οπωσδήποτε να ιδωθεί σε συνδυασμό με έναν άλλο πνευματικό ηγέτη (που κάποιοι αποκαλούν «νέο Χομεϊνί»), τον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ Τούρκο εκπρόσωπο του «ήπιου Ισλάμ», Φετχουλάχ Γκιουλέν. Μην ψάχνετε λοιπόν τον νέο Έλληνα ηγέτη εντός της Ελλάδας: θα έρθει «εισαγόμενος» από το εξωτερικό, μετά από πολλά χρόνια απουσίας του απ’ την πατρίδα...
Είναι όλα τα παραπάνω αποκύημα επιστημονικής φαντασίας και προβλέψεις αβάσιμες και αναπόδεικτες; Μάλλον όχι, αν λάβει κάποιος υπόψιν του ότι η ελληνική κοινωνία είναι πια ένα τεράστιο «καζάνι που βράζει», ενώ ήδη στις γύρω μας χώρες έχει αρχίσει το «ξήλωμα» των παλαιών πολιτικών δυνάμεων... Άρα βγάζουν κάποιοι το συμπέρασμα: Εκείνος που Πρέπει έρχεται! Το Ποθούμενο είναι κοντά!...
Δ-ρ Ησαΐας Κωνσταντινίδης
http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_5009.html#ixzz1MA03eLF5
