Η αραβική «φωτιά» φέρνει στον κόσμο την Ελληνική Τάξη Πραγμάτων.
...Στις «φλόγες» ο ελληνικός Φοίνικας.
Από http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/02/pax-hellenica.html
Αυτό, το οποίο συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στη Μέση Ανατολή είναι πρωτοφανές και απειλεί το σύνολο της Νέας Τάξης. Το ένα κράτος μετά το άλλο παίρνει "φωτιά", χωρίς να γνωρίζει κανένας πού θα σταματήσει αυτό το "ντόμινο" των λαϊκών εξεγέρσεων. Πολλοί γνωστοί αναλυτές και κατ’ επάγγελμα συνομωσιολόγοι βιάστηκαν να μιλήσουν για "στημένη" εξέγερση πίσω από την οποία κρύβεται ένας πόλεμος συμφερόντων μεταξύ των ισχυρών της Δύσης. Ένας "ενδοοικογενειακός" χριστιανικός πόλεμος, ο οποίος έχει ως "έπαθλό" του τα νέα μεσογειακά πετρελαϊκά κοιτάσματα και τη μοιρασιά τους. Αυτό είναι λάθος. Γιατί; Γιατί κανένα οικονομικό συμφέρον δεν θα έθετε σε κίνδυνο το πολιτικό συμφέρον της Δύσης, το οποίο υπηρετείται από έναν περίπλοκο και εξαιρετικά δύσκολο στην εφαρμογή του σχεδιασμό της Μέσης Ανατολής.
Κανένα νέο "μπετόνι" με πετρέλαιο δεν θα απειλούσε έναν σχεδιασμό, που εξασφαλίζει στη Δύση τον έλεγχο της πιο "εύφλεκτης" περιοχής στον κόσμο. Απλά πράγματα. Ένας μαθητής κάνει "εξυπνάδα", αν —ως δικαιολογία—, για να μην πάει σχολείο, παραστήσει τον άρρωστο. Αν κόψει τα αχαμνά του, για να μην πάει σχολείο, όχι απλά δεν κάνει "εξυπνάδα", αλλά είναι μετά βεβαιότητας ο πλέον ηλίθιος άνθρωπος στον κόσμο. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι η εξέγερση του αραβικού κόσμου είναι αυθεντικά αυθόρμητη. Είναι τέτοια, γιατί δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε διαφορετικό. Είναι τέτοια, γιατί απλούστατα κανένας ισχυρός δεν θα είχε συμφέρον να τη μεθοδεύσει. Κανένας κυρίαρχος και κανένας μνηστήρας μιας εφήμερης κυριαρχίας δεν θα είχε την αφέλεια να χαλάσει έναν σχεδιασμό, ο οποίος δίνει στους εκάστοτε κυρίαρχους τον απόλυτο και προπάντων μόνιμο έλεγχο της περιοχής …Σε πιο ασφαλή μέρη δίνουν οι κυρίαρχοι τις μάχες τους και η επικίνδυνη Μέση Ανατολή παραδίδεται ως "δώρο" στον νικητή.
Στην Αίγυπτο, λοιπόν —και παρά τη θέληση των ισχυρών— άνοιξε μια "τρύπα" σε ένα πολύ λεπτό "πλεκτό". Ένα αραχνοΰφαντο "πλεκτό" εξουσίας, το οποίο μέχρι τώρα έδινε στη Δύση και στο Ισραήλ τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της περιοχής …Μια "τρύπα", που κανένας δεν γνωρίζει πού θα σταματήσει …και αν τελικά θα σταματήσει κάπου. Το αίτιο της "ανάφλεξης" αυτής βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί όπου αυτή εκδηλώθηκε. Αυτό λέει η λογική και είναι κάτι το οποίο εύκολα αποδεικνύεται. Η αμερικανική τάξη πραγμάτων καταρρέει και αυτό οφείλεται στην ολοένα και εμφανέστερη αμερικανική παρακμή. Αυτήν τη στιγμή οι ΗΠΑ παρακμάζουν και η παρακμή φαίνεται στους μηχανισμούς τους. Δεν μπορούν να ελέγξουν αυτούς τους μηχανισμούς. Δεν έχουν τη δύναμη πλέον να τους ελέγξουν. Η οικονομία των ΗΠΑ έχει πέσει λεία των κερδοσκόπων και άρα λειτουργεί εις βάρος της πολιτικής τους.
Οι κερδοσκόποι ανεβάζουν τις τιμές τροφίμων και αυτές οι τιμές βγάζουν τους λαούς στο δρόμο. Η πείνα ήταν αυτή η οποία έβγαλε τους Άραβες στους δρόμους και κατόπιν όλοι αυτοί "θυμήθηκαν" ότι τους κυβερνάνε δισεκατομμυριούχοι δικτάτορες. Αν οι λαοί δεν πεινούσαν, δεν θα ρίσκαραν το κόστος της αντίδρασης και θα έκαναν τα "κορόιδα" …όπως συνέβαινε επί δεκαετίες. Όμως, η πείνα τους δεν οφείλεται σε φυσικά φαινόμενα. Η πείνα των Αιγυπτίων δεν οφείλεται σε κάποιες "πληγές" του Φαραώ. Δεν οφείλεται ούτε σε πλημμύρες του Νείλου ούτε σε ξηρασίες ούτε σε ακρίδες. Οφείλεται σε επιλογές οικονομικών κέντρων, τα οποία βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί όπου υπήρξαν οι αντιδράσεις …Στη Wall Street αναζητά κάποιος την πείνα, που "χτύπησε" τον αραβικό κόσμο. Άρα, όταν παθαίνουν πολιτική ζημιά οι ΗΠΑ —εξαιτίας της απληστίας της Wall Street— σε δική τους εσωτερική αδυναμία οφείλεται.
Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί δεν έχουν δύναμη να ελέγξουν τους κερδοσκόπους στην "αυλή" τους και δεν έχουν τα χρήματα να υποστηρίξουν τα καθεστώτα που τους είναι χρήσιμα. Αυτή είναι η απόλυτη εικόνα της παρακμής τους. Δεν έχουν τη δύναμη να ελέγξουν τα αρπακτικά, άπληστα και άθλια Golden Boys της Wall Street και δεν έχουν τα χρήματα να κινήσουν αεροπλανοφόρα εναντίον των εχθρών τους, για να διορθώσουν τα λάθη τους. Ο Μπαράκ Ομπάμα μοιάζει περισσότερο με εκπρόσωπο διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης, παρά με ηγέτη της μοναδικής υπερδύναμης. Με ευχές και συμβουλές δεν ασκείται ο ιμπεριαλισμός …και δυστυχώς για τις ΗΠΑ εκεί κατέληξαν. Όταν στο κλειστό νησιωτικό Μπαχρέιν, με το σκληρό καθεστώς και την παρουσία του αμερικανικού στόλου, τολμάνε οι διαδηλωτές να ξεσηκωθούν, τότε τα πράγματα δεν είναι απλά δύσκολα για το σύστημα, αλλά τραγικά.
Τώρα, με την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ, ανησυχούν όλα τα ομοειδή καθεστώτα …Όλα τα καθεστώτα, τα οποία αποτελούν τις "θηλιές" αυτού του "πλεκτού" …Ομοειδή …ακόμα κι αυτά που δεν φαίνονται ως τέτοια. Τέτοιο ομοειδές καθεστώς μ' αυτό της Αιγύπτου είναι και το ελληνικόΤο καθεστώς των Παπανδρέου. Ένα συνομήλικο με το καθεστώς Μουμπάρακ. Την ίδια εποχή "χτίστηκαν" όλα αυτά τα καθεστώτα, τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στη Σοσιαλιστική Διεθνή, στην οποία προεδρεύει ο Bravo Giorgo. Αυτή η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μετάλλαξη εκείνης της συμμορίας των γύφτων και των φτωχομπινέδων, οι οποίοι "πολεμούσαν" τον ιμπεριαλισμό με την ευγενική "χορηγία" των ιμπεριαλιστών. Ψωμόλυσσες με ζιβάγκο, ψευδοστρατιωτικές στολές και κελεμπίες. Ελεεινοί χαφιέδες και βρομιάρηδες, που ο ένας μετά τον άλλο εγκαταλείπουν τα "εγκόσμια", αφήνοντας πίσω τους ως μοναδικό "έργο" εξώγαμα, γκόμενες και δισεκατομμύρια. …
…Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά που άφησε πίσω του ο Αραφάτ και ακόμα τα μετράνε, για να τα μοιράσουν σε γυναίκες και γκόμενες …Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά του Μουμπάρακ, τα οποία ήδη μπλόκαραν οι ελβετικές τράπεζες …Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά που κουβαλάει ο Μπεν Αλί σε τόνους χρυσού …Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά που θεωρούμε βέβαιο ότι "τσέπωσε" ο Γιωργάκης και το σόι του με το ξεπούλημα της Ελλάδας στους τοκογλύφους του ΔΝΤ.
Όλοι αυτοί οι πρώην φτωχομπινέδες και νυν δισεκατομμυριούχοι δεν είναι μόνον συνάδελφοι στις υψηλές θέσεις του Forbes, αλλά και "συναγωνιστές". "Αγωνίστηκαν" για τα "δίκαια" των λαών τους πριν τους λεηλατήσουν. "Πολέμησαν" τον ιμπεριαλισμό πριν πλημμυρίσουν τις τράπεζες των ιμπεριαλιστών με τα κλοπιμαία τους. Ίδρυσαν μέχρι και τη Σοσιαλιστική Διεθνή, για να βοηθήσουν όλο τον Πλανήτη και όχι μόνον τους λαούς, οι οποίοι είχαν την τύχη ν' "απολαμβάνουν" την εξουσία τους και τα μακριά τους "χέρια". Μια Σοσιαλιστική Διεθνής, η οποία, όταν συνεδριάζει, κάνει ακόμα και τη συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ να μοιάζει συνάντηση φτωχομπινέδων που πληρώνει ρεφενέ τον καφέ και τα κουλουράκια. Μιλάμε για συνεδρίαση, στην οποία ο κάθε σύνεδρος έχει προσωπική περιουσία τουλάχιστον μια δεκάρα δισεκατομμύρια …Μιλάμε για φαινόμενο …Celebrities της πολιτικής και της "επανάστασης", που κατά "σύμπτωση" έχουν περιουσίες ανάλογες του Μπίλ Γκέιτς …Οι άνθρωποι, οι οποίοι απέδειξαν ότι η "Επανάσταση Α.Ε." μπορεί ν' αποδώσει πιο πολλά κέρδη από τη Microsoft …Η απόλυτη "απόδειξη" ότι το σοσιαλιστικό "όνειρο" όχι μόνον υπάρχει, αλλά υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί ν' αποδώσει χρυσάφι στους "οραματιστές" του.
Όλοι αυτοί οι κοινοί κακοποιοί ήταν στην πραγματικότητα μια "συμμορία", η οποία συστάθηκε στα υπόγεια της CIA. Ήταν το "πλεκτό", το οποίο έδινε στις ΗΠΑ τον έλεγχο της περιοχής …Τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε δεν απαιτεί στοιχεία μυστικών υπηρεσιών. Γνώση της λειτουργίας του συστήματος απαιτεί και λίγη παρατηρητικότητα …Να γνωρίζει κάποιος τι άλλαξε στην παγκόσμια ιεραρχία στη μεταπολεμική εποχή, ώστε να παρακολουθεί τις αλλαγές των λακέδων της. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Στη μεταπολεμική εποχή υπήρξαν κολοσσιαίες αλλαγές στην παγκόσμια ιεραρχία. Από την απόλυτη κυριαρχία της Βρετανίας, η οποία προπολεμικά κυβερνούσε τα "κύματα", πήγαμε στην επίσης απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ, την οποία γνωρίσαμε ως "Πλανηταρχία". Από το "God save the Queen" περάσαμε στο "In God we trust".
Το σύνολο των ανακατατάξεων παγκοσμίως έγινε εξαιτίας αυτής της αλλαγής. Μετά τον πόλεμο έπρεπε να περάσουμε από την PAX BRITANNICA στην PAX AMERICANA και αυτό έγινε. Όποιος γνωρίζει πώς λειτουργούν αυτές οι τάξεις και σε ποια δεδομένα βασίζονται, μπορεί να ερμηνεύσει με τον πιο απόλυτο τρόπο όλα τα φαινόμενα που τις αφορούν.
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά. Όλες αυτού του τύπου οι παγκόσμιες "τάξεις" θέλουν ένα "παραμύθι" για να επιβληθούν. Θέλουν κάποιον εχθρό των λαών, ο οποίος να είναι τόσο ισχυρός, που να δικαιολογεί κηδεμονίες των κρατών τους. Έναν εχθρό, που, για να μην προκαλούνται αμφισβητήσεις, θα δικαιολογεί έναν "πρώτο" μεταξύ δήθεν "ίσων".
Η Βρετανική Τάξη πραγμάτων είχε βρει το δικό της "παραμύθι" και είχε τους δικούς της "δράκους". Η Βρετανική Τάξη πραγμάτων είχε ως "θεό" της το κεφάλαιο και σαν κακό "δράκο" τον κομμουνισμό. Θεματοφύλακες και "ιερείς" αυτού του "θεού" ήταν τα βασιλικά καθεστώτα όλου του Πλανήτη. Η Βρετανία ήταν ο προστάτης όλων των βασιλικών θρόνων παγκοσμίως. Ο βασιλιάς της ήταν ο "αρχιερέας" αυτής της Τάξης. Εχθρός αυτών των "θεοσεβούμενων" θρόνων —και άρα και των λαών— ήταν οι "μοχθηροί" και άθεοι προλετάριοι.
Αυτό ήταν το παραμύθι της Βρετανίας, η οποία παρίστανε τον ευγενή "Ιππότη", που προστάτευε τους νοικοκυραίους ιδιοκτήτες. Είχε επενδύσει στον κομμουνισμό και γνώριζε να τον "δουλεύει" σαν εχθρό της. Όλα τα προπολεμικά κομμουνιστικά κόμματα στον κόσμο —μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ— συντηρούνταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου με αγγλικές λίρες. Ούτε την ίδια τη Δημοκρατία δεν τη φοβόταν η Βρετανία γιατί ο "δράκος" της ήταν "πολύ επικίνδυνος". Τόσο "επικίνδυνος", που έθετε τη Δημοκρατία υπό την προστασία ή υπό την ομηρία των βασιλέων. Οι "εχθροί" απειλούσαν τις περιουσίες των πάντων και μεταξύ αυτών ήταν και οι δημοκράτες.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή η Τάξη Πραγμάτων άρχισε να φθίνει. Τότε άρχισε ν' ανατέλλει το άστρο των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί, ως συγγενείς και διάδοχοι των Βρετανών, διατήρησαν το "παραμύθι" εκείνων, αλλά δημιούργησαν τη δική τους παραλλαγή, για να ενισχύσουν τα δικά τους συμφέροντα. Στην πραγματικότητα έπαιξαν με τον "δράκο". Διατήρησαν τον βασικό βρετανικό σχεδιασμό, ο οποίος απαιτούσε "κηδεμόνα", αλλά έπαιξαν παιχνίδια εναντίον του προηγούμενου "κηδεμόνα", προκειμένου ν' αναλάβουν οι ίδιοι τον ρόλο του και βέβαια τα κέρδη του.
Με τη συμφωνία της Γιάλτας υποτίθεται περιόρισαν —αλλά δεν "εξαφάνισαν"— τον "δράκο" του κομμουνισμού, ώστε η ανάγκη κηδεμονίας του "ελεύθερου" κόσμου να συνεχίσει να υπάρχει. Τον κράτησαν στη ζωή", αλλά του έδωσαν δική του "αυλή" να παίζει. Τον έκαναν πανίσχυρο, ώστε να "φαίνεται" και να απειλεί τους πάντες, αλλά δεν τον άφηναν να "διεκδικεί" κράτη του "ελεύθερου" κόσμου …Μόνον να "απειλεί" γενικά, για να γίνονται "μπίζνες" με τα όπλα. "Στεγανοποιώντας" τον Δυτικό Κόσμο, θέλησαν, ως νέοι "κηδεμόνες", να του προσφέρουν αυτό, το οποίο δεν μπορούσαν να του προσφέρουν οι προηγούμενοι γαλαζοαίματοι "κηδεμόνες" …Να του προσφέρουν αληθινή "δημοκρατία".
Από τη δεκαετία του '60 και μετά, που ισχυροποιήθηκαν πλήρως οι Αμερικανοί, άρχισαν το "ξήλωμα" των βρετανικών "ερεισμάτων". Απέκτησαν την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν και ξεκίνησε ο "απογαλακτισμός" τους από τη βρετανική πολιτική. Οι μέχρι τότε αφελείς, άξεστοι και αστοιχείωτοι "χωριάτες" του ιμπεριαλισμού βγήκαν να "επιβάλλουν" τον νέο σχεδιασμό της δικής τους Τάξης Πραγμάτων. Όπου υπήρχε "πτώση" θρόνου, εξαιτίας της "αγάπης" για τη "δημοκρατία" —αλλά και τον "σοσιαλισμό"— υπήρχε συμμετοχή της CIA.
Εκείνη την εποχή "ξηλώθηκαν" σχεδόν όλα τα βρετανόφιλα καθεστώτα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και γύρω από αυτήν. "Ξηλώθηκαν" από τους "νέους" ηγέτες, οι οποίοι, για να πληρούν τις σταθερές του "παραμυθιού", ήταν μεν "δημοκράτες", αλλά ήταν ταυτόχρονα και "σοσιαλιστές", για να δικαιολογούν το "αντιμοναρχικό" τους "μένος".
…Το πληρωμένο από τη CIA "μένος", εφόσον απειλούσε τα βρετανικά συμφέροντα και εξυπηρετούσε τα αμερικανικά. Οι νέοι ηγέτες της εποχής δεν ήταν οι δεξιοί φιλομοναρχικοί καπιταλιστές "δημοκράτες" βρετανικού τύπου, αλλά ήταν "σοσιαλιστές" αντιμοναρχικοί καπιταλιστές "δημοκράτες" αμερικανικού τύπου. Αρκετά "αριστεροί", για να μισούν βασιλείς και να "δουλεύουν" τους λαούς και αρκετά "δεξιοί", για να παραμένουν πιστοί στην αμερικανική ηγεμονία και τις αμερικανικές πολυεθνικές. Τότε ανέλαβε την "εξουσία" σε όλες τις "ευαίσθητες" για τις ΗΠΑ περιοχές μια "συμμορία" με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά …Πρωτότυπα για την εποχή χαρακτηριστικά. Μέχρι τότε ήταν απίθανο ν' ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι, οι οποίοι δήθεν συνδέονταν με τρομοκρατικές και άλλες οργανώσεις …Άνθρωποι "επαναστάτες".
Αυτοί οι "επαναστάτες" ήταν όλοι "κατασκευασμένοι" από τις ΗΠΑ. Όλοι τους ήταν δήθεν "αντιαμερικανοί", δήθεν "αντισιωνιστές" και ταυτόχρονα δήθεν "κρυφοϋποστήριζαν" το δίκιο και άρα την ανάγκη του Ισλάμ για "βίαιη πάλη" …Σύμμαχοι αλλά και ύποπτοι ταυτόχρονα. Αρκετά δημοκράτες, για να πίνουν τα απεριτίφ τους στις κατά τόπους αμερικανικές πρεσβείες, αλλά και "φίλοι" με τον "τρομοκράτη" Αραφάτ και τον "επαναστάτη" Καντάφι. Όλοι τους δηλαδή "υποστήριζαν" με τις πράξεις τους και τη ρητορική τους αυτό, το οποίο χρειαζόταν το αμερικανικό "παραμύθι", για να λειτουργήσει. Κρυπτοκομμουνιστές και κρυπτοτρομοκράτες. Κρυφοϋποστήριζαν τον "δράκο" της τρομοκρατίας, ο οποίος απειλούσε τους λαούς με αναρχία και χάος.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έκαναν οι Αμερικανοί; Τα γνωστά νταβατζιλίκια του πεζοδρομίου. Μόνοι τους δημιουργούσαν τους "εχθρούς" της δημοκρατίας, για να πουλήσουν στη συνέχεια το "νταβατζιλίκι" τους. Πουλούσαν στους λαούς "προστασία" απέναντι στην τρομοκρατία, την οποία χρηματοδοτούσαν οι ίδιοι και τη "λάνσαραν" σαν πολιτική "εφαρμογή" οι "υπάλληλοί" τους.
Αυτή ήταν η διαφορά μεταξύ της βρετανικής τάξης πραγμάτων και της αμερικανικής. Ενώ το βρετανικό "παιχνίδι" ήταν απλό και "παιζόταν" ανάμεσα σε μονάρχες και παράνομους "κομμουνιστές" —οι οποίοι τους απειλούσαν με "επανάσταση"— οι Αμερικανοί το άλλαξαν αυτό και το έκαναν πολύ πιο σύνθετο …Σύνθετο, στα όρια του γραφικού. Έβαλαν τους "δημοκράτες" απέναντι σε νομιμοποιημένους "κομμουνιστές", οι οποίοι στα όρια ήταν ύποπτοι "τρομοκράτες". Ανέχτηκαν σαν "δημοκράτες" ηγέτες κάποιους δήθεν κομμουνίζοντες "σοσιαλιστές", οι οποίοι ναι μεν εμφανίζονταν ως αντικομμουνιστές πολιτικοί, αλλά μπορεί να ήταν και κρυπτοκομμουνιστές τρομοκράτες και απλά τους "πρόσεχαν".
Οι Αμερικανοί νομιμοποίησαν τους "επαναστάτες" με τις "ύποπτες" διασυνδέσεις με γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις και οι ίδιοι μπήκαν επικεφαλής της παγκόσμιας "δημοκρατίας", για να την προστατεύσουν από αυτούς που οι ίδιοι νομιμοποίησαν. Απέναντι στη βρετανικής εμπνεύσεως προλεταριακή "μετάλλαξη", η οποία απειλούσε τους λαούς, έβαλαν τη δική τους απειλητική εκδοχή. Έβαλαν ως φόβητρο την επαπειλούμενη χαοτική "μετάλλαξη" των συστημάτων, εξαιτίας της τρομοκρατίας, η οποία απειλούσε επίσης τους λαούς.
Τότε κατέλαβαν την εξουσία στη Μέση Ανατολή όλα τα εθνικοσοσιαλιστικά καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ, Σαλέχ, Μπεν Άλι, Άσαντ, Σαντάμ κλπ.. Τότε άρχισαν να καλλιεργούν και να "επενδύουν" στην αντιτρομοκρατική "υστερία" των λαών της Δύσης. Τότε έγιναν οι αξέχαστες αεροπειρατείες, οι καραβοπειρατείες και βέβαια το αιματηρό συμβάν με τους Εβραίους στο Μόναχο. Στόχος όλων αυτών των συμβάντων ήταν να βάλουν τον φόβο στα σπίτια των πολιτών, οι οποίοι θα έβλεπαν τους Αμερικανούς σαν προστάτες τους. Στόχος τους ήταν η τρομοκρατία των "νοικοκυραίων", οι οποίοι έβλεπαν τους εχθρούς τους ζωσμένους με εκρηκτικά έτοιμους ν' ανατιναχτούν μέσα στις "αυλές" τους. Εχθροί τους πλέον δεν ήταν οι κομμουνιστές, τους οποίους μέχρι τότε αντιμετώπιζαν οι σπεσιαλίστες της British Intelligence. Εχθροί τους ήταν οι τρομοκράτες, τους οποίους αντιμετώπιζαν οι νέοι σπεσιαλίστες της CIA.
Όμως, αυτό, το οποίο δεν έβλεπαν όλοι οι "νοικοκυραίοι", ήταν πως όλοι αυτοί οι εμπλεκόμενοι στην τρομοκρατία —και ανεξαρτήτως ρόλου— ήταν στο σύνολό τους "μεροκαματιάρηδες" της CIA. Δεν έβλεπαν ότι όλοι αυτοί οι φιλοδυτικοί "επαναστάτες", οι φανατικοί φονταμενταλιστές και οι κοινοί πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών ήταν ένα "κουβάρι". Δεν έβλεπαν ότι οι δήθεν "σοσιαλιστές" ηγέτες, οι οποίοι έδιναν ιδεολογικά άλλοθι στην "πάλη" των λαών της μεταπολεμικής εποχής, ήταν συγκεκριμένοι άνθρωποι …Πολύ συγκεκριμένοι και πολύ καλά επιλεγμένοι …Δεν γινόταν διαφορετικά …Οι ΗΠΑ δεν ήταν κορόιδα …Εκ του ασφαλούς έπαιζαν το παιχνίδι.
Ήταν συνεννοημένοι με τη Σοβιετική Ένωση και γνώριζαν πως δεν απειλούνται με εκπλήξεις απρόβλεπτων "επαναστατών" και διεκδικήσεις του αντίπαλου "μπλοκ". Οι "επιτυχίες" τύπου Κούβας ήταν εξ’ αρχής προσυνεννοημένες. Όλοι οι άλλοι στο "τσουβάλι" …Ο χαφιές ο Κάστρο "επαναστάτης" και όλοι οι "Τσε" στο χώμα. Όλα μοιρασμένα ήταν και η μοιρασιά δεν άλλαζε, εφόσον κανένας δεν μπορούσε να φύγει από το μπλοκ, το οποίο είχε αποφασιστεί στη Γιάλτα. Από εκεί και πέρα το ίδιο γινόταν και στο επίπεδο των προσώπων. Δεν θα έπαιζαν με τα γενικά τους συμφέροντα, αφήνοντας άγνωστους ανθρώπους να ενεργούν κατά βούληση. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξαν τους ίδιους ανθρώπους, τους οποίους χρησιμοποιούσαν προηγουμένως και οι Βρετανοί …Αυτούς, τους οποίους γνωρίζουμε σαν "συντηρητικούς" δεξιούς.
Με αυτούς τους δεξιούς οι Αμερικανοί έκαναν το θαύμα με το "κρέας", που βαπτίζεται "ψάρι". "Βάπτισαν" αυθαίρετα και μόνον όποιους δεξιούς φασίστες ήθελαν, σε "σοσιαλιστές". Οι "σοσιαλιστές" της μεταπολεμικής εποχής —με λίγα λόγια— ήταν οι παραδοσιακοί δεξιοί, οι οποίοι απλά εγκατέλειπαν το βρετανικό "άρμα" και ανέβαιναν στο αμερικανικό. Ήταν φιλοαμερικανοί, έστω και εν κρυπτώ. "Σοσιαλιστές" των στρατιωτικών σχολών. "Σοσιαλιστές" των δεξιών κυβερνήσεων. "Σοσιαλιστές" των δημοσίων υπηρεσιών. "Σοσιαλιστές" των Πανεπιστημίων …Όλος ο "καλός" ο κόσμος δηλαδή.
Όλη αυτή η συμμορία των "πειναλέων" είναι αυτή, η οποία σήμερα έχει "μεταλλαχθεί" σε Σοσιαλιστική Διεθνής …Όλοι εκείνοι οι επαγγελματίες "αντιαμερικανοί", οι οποίοι "έβριζαν" τους Αμερικανούς με αμερικανικό "χαρτζιλίκι". Όλοι εκείνοι οι επαγγελματίες "φιλοάραβες", οι οποίοι υπερασπίζονταν τα δίκαια της Παλαιστίνης, ήταν "αντισιωνιστές" με "χαρτζιλίκι" από το Ισραήλ. Ακόμα δηλαδή κι αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονταν σαν ακραιφνείς "φιλοπαλαιστίνιοι", ήταν καραγκιόζηδες, όπως ο Εβραίος Παπανδρέου. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονταν "αντιαμερικανοί", μέχρι του σημείου να απειλούν τις ΗΠΑ με όπλα, δεν ήταν τέτοιοι. Δεν είναι δυνατόν το "καρναβάλι" ο Καντάφι να είναι αντιαμερικανός. Οι Αμερικανοί δεν θα άφηναν στον αιώνα τον άπαντα ένα "ταγάρι" 27 ετών να ρίξει έναν χρήσιμο "βασιλιά". Τα σκυλιά της ερήμου θα τον έτρωγαν, αν δεν βόλευε τους Αμερικανούς.
Είναι δεδομένο ότι αυτοί "κατασκεύασαν" τον Καντάφι και τους το ξεπληρώνει ακόμα …Τους το ξεπληρώνει με τη υποταγή της Λιβύης …Μια Λιβύη, η οποία τούς ενοχλούσε αφόρητα με τον πλούτο της. Έχει από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο και έναν πληθυσμό, ο οποίος σήμερα ανέρχεται σε μόλις έξι εκατομμύρια ψυχές …Κοιτάσματα, τα οποία εντοπίστηκαν μεταπολεμικά και άρα στην αμερικανική εποχή σε μια περιοχή βρετανικού ενδιαφέροντος …Κοιτάσματα, τα οποία έπρεπε να τύχουν ειδικής διαχείρισης μεταξύ των Βρετανών και των Αμερικανών. Όμως, το χειρότερο για την αμερικανική πολιτική ήταν ότι η Λιβύη βρισκόταν στη Μεσόγειο και όχι στον Αραβικό Κόλπο. Τους ενοχλούσε που ήταν στη Μεσόγειο, γιατί με τον πλούτο της θα γινόταν πόλος ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής …Μιας περιοχής, που "ενοχλεί" γενικά τους Αγγλοσάξονες και όχι μόνον τους Αμερικανούς …Μιας περιοχής, που τον πλούτο της δεν θα τον έκανε ρολόγια, Καγιέν, κιλίμια, χαλιά …όπως γίνεται στον Κόλπο.
Φαντάζεται κάποιος πώς θα ήταν η Μεσόγειος με ένα "Ντουμπάι" της Λιβύης; …Με ένα "Μόντε Κάρλο" μερικά ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης; …Με μια Τρίπολη και μια Βεγγάζη να "καθρεπτίζουν" τους ουρανοξύστες τους στη Μεσόγειο; Ο κόσμος όλος θα ήταν διαφορετικός. Η Αίγυπτος θα ήταν διαφορετική. Η Σικελία θα ήταν διαφορετική. Η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική. Η αγορά της θα μετακινούνταν προς τον νότο του Νότου της Ευρώπης. Το Λονδίνο και το Παρίσι θα ήταν περιφερειακά "μαγαζιά" κάπου προς τα Βόρεια. Το Βερολίνο ακόμα θα προσπαθούσε να συνέλθει από τις καταστροφές του πολέμου και απλά θα υπήρχε κάπου δίπλα στη Βαρσοβία. Από την Ευρώπη θα μετανάστευαν προς τον Νότο και όχι το αντίθετο, όπως συμβαίνει σήμερα. Η αφρικανική Λιβύη θα ήταν εκείνη, η οποία θα διαμαρτυρόταν για κύματα Ευρωπαίων μεταναστών και όχι το αντίθετο.
Με τον Καντάφι όλα αυτά τα προβλήματα τα ξεφορτώθηκαν. Επένδυσαν οι Αμερικανοί στη συμμαχία της Βόρειας Ευρώπης και την προστάτευσαν από τις απειλές της Νότιας. Ισχυροποίησαν τον ατλαντικό "άξονα" και εξουθένωσαν τον μεσογειακό "άξονα". Έδωσαν την εξουσία της Λιβύης σε έναν τρελό και την "ξεφορτώθηκαν". Δημιούργησαν μια τεχνητή αντιπαλότητα μεταξύ τους και αυτό ήταν το ζητούμενο. Η Λιβύη παρέμεινε για τις κρίσιμες δεκαετίες "εσωστρεφής", ώστε να μην δημιουργεί ποτέ πρόβλημα στις ΗΠΑ …Μια ήσυχη "αγελάδα", να την "αρμέγουν" από κοινού οι Δυτικοί και η οικογένεια του τρελού. Μονίμως αρκετά "φανατική", για να τους βοηθάει στην πολιτική που ακολουθούν οι "φωτισμένοι" ηγέτες της —για να νικήσουν το "κακό"—, αλλά και αρκετά "πολιτισμένη", για να υπογράφει "νόμιμα" συμβόλαια με τις Texaco, BP, Shell και τις άλλες "αδελφές".
Αυτό το "κατασκεύασμά" τους οι Αμερικανοί ακόμα και σήμερα το προστατεύουν με όλα τα μέσα. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο πρόεδρος Ομπάμα "ευχήθηκε" να περάσει η αραβική κρίση και στο Ιράν, αλλά δεν θυμήθηκε την Λιβύη να της "ευχηθεί" και της ίδιας "καλή λευτεριά". Ευχήθηκε να περάσει η αραβική κρίση στο Ιράν, το οποίο να υπογραμμίσουμε ότι δεν είναι αραβικό και "ξέχασε" να ευχηθεί το ίδιο για την "αντιαμερικανική" και φασιστική Λιβύη, η οποία είναι αραβική. Δεν θέλει να περάσει η κρίση στο "αντίσκηνο" του γύφτου, ο οποίος δήθεν "πολέμησε" τις ΗΠΑ και τον "πολέμησαν" κι αυτές.
Αυτή η "σοσιαλιστική" κοσμογονία στη μεσογειακή μας "γειτονιά" δεν ήταν δυνατόν να αφήσει καμία "γωνιά" της ανέπαφη. Ό,τι έγινε από την "κάτω" μεριά της Μεσογείου, έγινε και από την "πάνω". Δεν ήταν δυνατόν ν' αφήσουν την Ιταλία ή την Ελλάδα ανέπαφες. Την πλέον ιστορική περιοχή της Ευρώπης, που για τους ανιστόρητους Αμερικανούς δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια ακόμα "γωνιά" της ίδιας περιοχής …Μια "γωνιά", την οποία έπρεπε να την εντάξουν στον ίδιο "σοσιαλιστικό" σχεδιασμό. Στην πραγματικότητα ό,τι έγινε στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έγινε και στην Ιταλία, αλλά και στα Νότια Βαλκάνια, εφόσον τα υπόλοιπα Βαλκάνια "ανήκαν" στον κομμουνισμό.
Μέλος εκείνης της "σοσιαλιστικής" συμμορίας ήταν και ο διαβόητος Μπετίνο Κράξι. Ο "αντικομμουνιστής" ηγέτης, ο οποίος ήταν επί πολλά χρόνια μέλος και στο τέλος έγινε αρχηγός ενός κόμματος με σήμα το σφυροδρέπανο …Άλλ’ αντ’ άλλων. Φανατικός αντικομμουνιστής εμφανιζόταν ένας περίπου φανερός κομμουνιστής, ο οποίος ήταν ύποπτος κρυπτοκομμουνιστής …Το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα του ψυχεδελικού αμερικανικού σχεδιασμού. Ο πρώτος διεφθαρμένος της διεφθαρμένης συμμορίας, ο οποίος "δραπέτευσε", για να σωθεί από τη δικαιοσύνη …Ο πρώτος, ο οποίος ζήτησε την προστασία ενός άλλου μέλους της συμμορίας και πέθανε στην Τυνησία του διεφθαρμένου Μπεν Αλί.
Η ιστορία του "σοσιαλιστή" Μπετίνο είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους. Ανέλαβε την ηγεσία του σοσιαλιστικού κόμματος της Ιταλίας στα μέσα της δεκαετίας του 70 και ενώ η Ιταλία είχε προσβληθεί από ένα κύμα "τρομοκρατίας". Στη συνέχεια η δεκαετία του 80 τον βρήκε σε πλήρη παντοδυναμία ως πρωθυπουργό. Στις αρχές του 90 κατηγορήθηκε για διαφθορά και ο κόσμος του πετούσε κέρματα, "αποτελειώνοντάς" τον. Κι αυτός —όπως όλοι οι συνάδερφοι "σοσιαλιστές"— "έπαιζε" "αντιαμερικανικά" παιχνίδια με τους "τρομοκράτες". Αξέχαστη είναι η γελοία ιστορία διεκδίκησης και προστασίας του Αμπού Αμπάς από τα "νύχια" των Αμερικανών. Θυμίζουν τίποτε στον αναγνώστη αυτά τα χρονικά διαστήματα; Μήπως να τον βοηθήσουμε λίγο; Αν αντί για Ερυθρές Ταξιαρχίες βάλουμε στη θέση τους τη 17 Νοέμβρη; Αν αντί για τον Αμπου Αμπάς βάλουμε στη θέση του τον Γιάσερ Αραφάτ; Αν αντί για τα κέρματα βάλουμε κούτες από πάμπερς;
Τι του θυμίζουν όλα αυτά; Μήπως του θυμίζουν τον "σιδερένιο"; Τον "ατσαλένιο"; Τον "δικό" μας άνθρωπο; Μέλος της ίδιας "σοσιαλιστικής" συμμορίας ήταν και ο μεγάλος "πρωταγωνιστής" της αμερικανικής περιόδου στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο φανατικός αντικομμουνιστής ηγέτης, ο οποίος ήταν τροτσκιστής και άρα ύποπτος κρυπτοκομμουνιστής. Ένας Ανδρέας Παπανδρέου, που δεν ήταν εύκολο να παίξει τον ρόλο του, γιατί υπήρχαν προβλήματα για τα αφεντικά του στην περιοχή. Προβλήματα, τα οποία έκαναν την περίπτωσή του λίγο πιο περίπλοκη από αυτήν του Κράξι. Το κύριο πρόβλημα ήταν πως η Ελλάδα δεν ήταν Ιταλία …Δεν ήταν "ορφανή" Ιταλία, αλλά "ανήκε" κάπου. Οι Αμερικανοί, οι οποίοι ήταν τα αφεντικά του Παπανδρέου, έπρεπε να τον επιβάλλουν σε μια χώρα, την οποία έλεγχε κατά παράδοση η Βρετανία …Μια χώρα, η οποία συνδεόταν με τα ζωτικά συμφέροντα της Βρετανίας στην περιοχή. Έπρεπε ν' ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό αυτής της χώρας, για να μπορέσουν τα αμερικανικά συμφέροντα να μονοπωλήσουν τις επιλογές της.
Η παραδοσιακή Δεξιά, η οποία μονοπωλούσε αυτό το σκηνικό στην Ελλάδα, ήταν φιλοαγγλική. Συνδεόταν με το Παλάτι και ελεγχόταν απόλυτα από το Λονδίνο. Αυτή η Δεξιά "τελείωσε" με την Αποστασία. Από εκεί και πέρα ό,τι είδαμε να συμβαίνει ήταν μεθόδευση, για να περάσει η χώρα στον έλεγχο των Αμερικανών. Ό,τι πονηρό έγινε από την Αποστασία κι εντεύθεν, δεν έγινε για να "δουλευτούν" οι Έλληνες από τους Αμερικανούς, αλλά οι Εγγλέζοι από τους Αμερικανούς. Χούντες, Πολυτεχνεία, "τρομοκρατία", Πρωτοβουλία των Έξι κλπ., ήταν για να μπερδευτούν οι Εγγλέζοι και όχι οι Έλληνες. Οι νέοι ιμπεριαλιστές δεν είχαν πρόβλημα με τους Έλληνες. Μπορούσαν να τους επιβάλουν ως πρωθυπουργούς ακόμα και τα σκυλιά τους …όπως αποδείχθηκε και με τον Bravo Giorgo.
Αυτοί, οι οποίοι δεν έπρεπε ν' αντιδράσουν, ήταν οι Εγγλέζοι, οι οποίοι θα έχαναν την Ελλάδα από την "αυλή" τους …Οι Εγγλέζοι, οι οποίοι θα έχαναν ένα ακόμα λαμπερό "πετράδι" από το μισοδιαλυμένο "στέμμα" τους. Γι' αυτόν τον λόγο ακολουθήθηκε μια πολύ "λεπτή" πολιτική. Οι Αμερικανοί χρηματοδότησαν την Αποστασία, η οποία με τη σειρά της έφερε την αμερικανόδουλη Χούντα, που "έριξε" το αγγλόφιλο Παλάτι. Το Παλάτι δεν το "έριξαν" οι Έλληνες και η δημοκρατία. Το Παλάτι το "έριξαν" ξένοι πράκτορες και η Χούντα. Μετά την "πτώση" του Παλατιού, ξεκινάει η παντοκρατορία των Αμερικανών στην Ελλάδα. Από την αμερικανόδουλη Χούντα, λοιπόν, μέχρι και την επίσης αμερικανόδουλη μεταπολίτευση των ημερών μας, κυρίαρχη είναι η φιλοαμερικανική Δεξιά. Η Δεξιά, η οποία, για λόγους σχεδιασμού, έβαλε μέχρι και αριστερού τύπου "σοσιαλιστικό" προσωπείο.
Το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, δεν είναι μια "έκφραση" της Αριστεράς, όπως εμφανίζεται. Το ΠΑΣΟΚ είναι απλά το ισχυρό μέρος της φιλοαμερικανικής Δεξιάς. "Καπελώνει" όλο εκείνο το κομμάτι της Αριστεράς, το οποίο πάντα έβλεπε το "δένδρο" της Δεξιάς αλλά ποτέ το "δάσος" της Δεξιάς …Το κομμάτι, το οποίο έβλεπε τη μία και μόνη εκδοχή της Δεξιάς, που του έδειχναν οι "επαγγελματίες" αριστεροί και όχι όλες τις εκφάνσεις της Δεξιάς και άρα και τους "επαγγελματίες", οι οποίοι παρίσταναν τους αριστερούς και τους σοσιαλιστές …Το κομμάτι εκείνο, το οποίο έβλεπε τον Ανδρέα να "βρίζει" δεξιούς, Αμερικανούς, σιωνιστές και δεν καταλάβαινε ότι το "δουλεύει". Το "δούλευε" ο Ανδρέας, αν σκεφτεί κάποιος ότι αυτός, ο οποίος έβριζε τη Δεξιά, ήταν ο γιος του Πρωθυπουργού της πιο σκληρής κυβέρνησης της Δεξιάς …και ήταν αυτή του εμφυλίου. Αυτός, ο οποίος έβριζε τους Αμερικανούς, ήταν Αμερικανός υπήκοος, ευνοημένος από τις ΗΠΑ σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής του. Αυτός, ο οποίος παρίστανε τον αντισιωνιστή, ήταν καθαρά Εβραίος, εφόσον η "εβραϊκότητα" κάποιου εξαρτάται μόνον από την καταγωγή της μητέρας του και η Μινέικο ήταν Εβραία.
Από την εποχή λοιπόν του '60 και μετά οι Αμερικανοί σχεδίαζαν την αμερικανική "εποχή" στην Ελλάδα …Την "εποχή", που θα "βασίλευε" στην Ελλάδα το νέο "παλάτι". Όχι το παραδοσιακό, αντικομμουνιστικό, ελέω Θεού και φιλοβρετανικό παλάτι της "τάξης και της ηθικής", αλλά το νέο "δημοκρατικό", "σοσιαλιστικό", ελέω λαού, "φιλοτρομοκρατικό", της "αταξίας και της διαφθοράς", που θα παρίστανε το αντιαμερικανικό υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ.
Αυτή η "εποχή" σχεδιάστηκε πάνω σε δύο πρόσωπα. Πάνω στον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης με την Αποστασία θα "έσπερνε" και ο Ανδρέας σε κάποια στιγμή θα "θέριζε" …Μιλημένα και τακτοποιημένα από την αρχή. Εγκλημάτησαν καί οι δύο υπέρ των Αμερικανών και διασώθηκαν καί οι δύο από τους Αμερικανούς.
Η "ντρίμπλα" των Αμερικανών απέναντι στους Βρετανούς ήταν έξυπνη. Φαινομενικά οι Βρετανοί θα "έχαναν" από αυτήν την "πτώση", αλλά οι Αμερικανοί δεν θα εμφανίζονταν ως άμεσα κερδισμένοι, εφόσον στην εξουσία θα ανέβαιναν οι "υβριστές" τους.
Σ' αυτόν τον "όμορφο" αμερικανικό κόσμο θα επιβίωναν όσοι ήταν χρήσιμοι και ανάμεσά τους ήταν και το ΚΚΕ. Για τους ίδιους λόγους και για τα ίδια συμφέροντα, που περιγράψαμε πιο πάνω για τις "συγγενείς" Τάξεις, θα επιβίωνε και το ΚΚΕ …Το χρήσιμο για τους Άγγλους ΚΚΕ, το οποίο θα γινόταν χρήσιμο και για τους Αμερικανούς. Απλά στην αμερικανική εκδοχή θα ήταν νόμιμο, ενώ στη βρετανική ήταν παράνομο.
Η ύπαρξη του σταλινικού ΚΚΕ θα έδινε "σοσιαλιστική" αύρα στο δεξιό ΠΑΣΟΚ. Η ύπαρξη του φασιστικού ΚΚΕ θα έδινε "δημοκρατική" "βιτρίνα" στο "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ. Από εκεί και πέρα θα γινόταν η διαχείριση των προσώπων με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μένουν "τρύπες" στο πολιτικό σκηνικό. "Τρύπες", τις οποίες θα μπορούσαν κάποιοι ανεξέλεγκτοι πολιτικοί να εκμεταλλευτούν και να δημιουργήσουν πρόβλημα στον αμερικανικό "θίασο". Παραμάγαζο του ΚΚΕ θα "καπέλωνε" εκείνο το μέρος της Αριστεράς, το οποίο, για να μην τρομάζει τους ψηφοφόρους του, δεν θα "έφτανε" το ΠΑΣΟΚ. Παραμάγαζο του ΚΚΕ ήταν το ΚΚΕ-εσωτερικού και οι μεταλλάξεις του, οι οποίες φτάνουν μέχρι σήμερα. Γνήσια σταλινικά παιδιά του Περισσού ήταν και είναι όλοι οι ηγέτες του. Από τον Κύρκο και τη Δαμανάκη μέχρι τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα.
Μόνον στην Ελλάδα η "δημοκρατική" "ευαισθησία" των ηγετών της πρέπει να "ψήνεται" πρώτα στα σταλινικά "καμίνια" του ΚΚΕ. Δημοκράτης και αριστερός, ο οποίος δεν έχει υπάρξει στη ζωή του φασίστας Κνίτης, δεν είναι αυθεντικός. Αυτός ήταν ο ρόλος του ΚΚΕ στην πολιτική μας "πανίδα" και γι' αυτό το προστάτευσαν και το χρηματοδότησαν οι Αμερικανοί. Το ΚΚΕ ήταν εκείνο, το οποίο θα "στεγανοποιούσε" το καθεστώς των πρασινοφρουρών από τ' αριστερά. Οι περίφημοι πρασινοφρουροί, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν παλιοί δεξιοί …Δεξιοί, που, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν "λυτρωμένοι" από τον Καραμανλή ή σταλινικοί "λυτρωμένοι" από τον Παπανδρέου …Παιδιά εγκληματιών της κατοχής ή του εμφυλίου …Χαφιέδες της ασφάλειας στα δύσκολα χρόνια των εκβιασμών της σκληρής Δεξιάς. Όπως θα δούμε, η καταστροφή αρχείων και φακέλων ήταν αυτό, το οποίο οδήγησε τον "σοσιαλισμό" σε "άνθιση" στην Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός θα "δενόταν" χειροπόδαρα και θα είχε σαν ηγέτη του αυτόν, που ΘΑ τον "ξέδενε". Μιλάμε για τον απόλυτο πολιτικό "σουρεαλισμό". Το μέλλον του Ανδρέα Παπανδρέου και η κυριαρχία του στη μεταπολίτευση σχεδιαζόταν από τους Αμερικανούς από τη δεκαετία του '60 και όχι από τη δεκαετία του '80 όπου εμφανίστηκε. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό ανήκαν και τα διάφορα "Πολυτεχνεία" των μυστικών υπηρεσιών και των χαφιέδων. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό ανήκε και η "τρομοκρατική" οργάνωση 17 Νοέμβρη, η οποία "χτυπούσε" κατά "σύμπτωση" μόνον όταν βόλευε και εξυπηρετούσε τον Ανδρέα. Αυτόν τον σχεδιασμό επιβεβαιώνουν τα χαρτιά, τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας περί "συμφωνιών" του Ανδρέα με τη CIA, αλλά και δηλώσεις τύπου Θεοδωράκη. Οι πάντες θα συνέβαλαν ν' ανέβει στην εξουσία ο Ανδρέας και το σημαντικότερο όλων να παραμείνει σ' αυτήν για αρκετές δεκαετίες …Τόσο "δημοκρατικός" ήταν ο σχεδιασμός τους …Βασιλιά χωρίς "στέμμα" θα επέβαλαν στη χώρα. Βασιλιά τον Ανδρέα με πρίγκιπα κληρονόμο τον Vlaka Giorgo. Ο Ανδρέας στον ρόλο του "Μουμπάρακ" —μόνιμος ηγέτη της "επανάστασης" της Αλλαγής— και ο Giorgo σε έναν ρόλο τύπου "Γκαμάλ".
Γιατί δεν επέβαλαν τον Ανδρέα από το '74 και μετά και προτίμησαν να δρομολογήσουν το ενδιάμεσο στάδιο-Καραμανλή; Για πολύ απλούς λόγους. Πρώτον, ο Ανδρέας ήταν αντιπαθής σε μεγάλη μερίδα του λαού και ως εκ τούτου δεν ήταν εύκολο να τον επιβάλουν …και αν τον επέβαλαν με τρόπο εκβιαστικό, δεν θα είχε διάρκεια. Ένας λαός, ο οποίος έβγαινε από τη Χούντα, δεν θα ανεχόταν τον γελοίο "αντιστασιακό" των ξενοδοχείων, των πορνών και των μεθυσιών. Δεν θα ανεχόταν τον "κληρονόμο" και προκλητικό τεμπελχανά, τον οποίο πολλοί Έλληνες τον έβλεπαν με μίσος, όπως έβλεπαν οι Ιρακινοί τον Ουντάι, τον γιο του Σαντάμ. Δεν θα ανεχόταν τον "ποντικό", τον οποίο τον έψαχναν οι Συνταγματάρχες στις σοφίτες, για να τον φυγαδέψουν στις ΗΠΑ.
Αυτός ήταν ο προφανής λόγος, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο δευτερεύων. Ποιος ήταν ο πρωτεύων; Οι Αμερικανοί, όπως είπαμε, έπαιζαν παιχνίδια εις βάρος των Βρετανών. Παιχνίδια σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Με την αμερικανόδουλη Χούντα ήδη τούς είχαν κάνει ζημιά με την πτώση του Θρόνου στην Ελλάδα και ταυτόχρονα είχαν παίξει το "παιχνίδι" της Κύπρου. Ένα παιχνίδι ανθελληνικό, αλλά ταυτόχρονα και αντιβρετανικό. Για ξεκάρφωμα, λοιπόν, δεν ήθελαν την αμερικανόδουλη Χούντα να τη διαδεχθεί ένας υπάλληλός τους …Πολύ γνωστός υπάλληλός τους, όπως ο Ανδρέας …Πάρα πολύ γνωστός και συμπατριώτης σε όλα τα επίπεδα με τον διαβόητο Κίσινγκερ, ο οποίος μεθόδευσε την κυπριακή τραγωδία. Για να μην έρθουν λοιπόν σε ρήξη με τη Βρετανία, επέλεξαν τη λύση-Καραμανλή.
Πήγαν στο Παρίσι και βρήκαν τον πραγματικά ασύνδετο με την ελληνική πραγματικότητα Καραμανλή. Βρήκαν τον άεργο, άνεργο και ανεπάγγελτο χωριάτη να παριστάνει τον γκόλφερ, "μασουλώντας" τα κλεμμένα της θητείας του, που τσιμεντοποίησε τη χώρα. Βρήκαν τον γνήσιο "κουρασμένο" θείο του γνήσιου "κουρασμένου" Κωστάκη. Βρήκαν ένα παλιό υποτακτικό της αγγλόφιλης Φρειδερίκης, για να το φέρουν στην Ελλάδα σαν "λύση", για να κλείσουν τα βρετανικά "μάτια". Ποιος μπορούσε ν' αμφισβητήσει αυτήν τη δήθεν φιλοαγγλική επιλογή των ΗΠΑ; Ο Καραμανλής ήταν σε όλη του τη ζωή οικόσιτο των Άγγλων. Οικόσιτο στην περίοδο της κατοχής, όπου με έξοδα των Άγγλων λιάζονταν στον Νείλο. Οικόσιτο και στη μεταπολεμική περίοδο του αγγλόφιλου Θρόνου, που στην κυριολεξία τον πήρε από τον "πάτο" της κοινωνίας και τον διόρισε Πρωθυπουργό και αρχηγό της Δεξιάς …Της αγγλόφιλης μεταπολεμικής Δεξιάς.
Στη νέα περίοδο Καραμανλή θα έχτιζαν τη Νέα Δεξιά της μεταπολίτευσης …Την "σοσιαλιστική" Δεξιά. Τότε έκαναν το εξής καταπληκτικό. Έβαλαν τον απόλυτα εκβιάσιμο Καραμανλή να καταστρέψει όλα τα αρχεία του ελληνικού κράτους για τους εγκληματίες του πολέμου. Γιατί το έκαναν αυτό; Για να σώσουν τους Γερμανούς εγκληματίες; Όχι βέβαια. Το έκαναν, για να σώσουν τους Έλληνες συνεργάτες τους, οι οποίοι συνδέονταν μ' αυτούς. Είχαν ανάγκη από στελέχη έμπιστα και εκβιάσιμα και αυτά τα αρχεία δεν μπορούσαν να υπάρχουν και να απειλούν. Με την καταστροφή αυτών των αρχείων "απελευθέρωσαν" ένα μεγάλο όγκο φασιστών …Των φασιστών, τους οποίους μέχρι τότε εκβίαζε και έλεγχε η αγγλόφιλη Δεξιά και οι Αμερικανοί τούς έβλεπαν σαν καλούς "συμμάχους".
Απλά πράγματα. Οι Αμερικανοί με αυτόν τον τρόπο έκαναν στην Ελλάδα ό,τι έκαναν στη Γερμανία, στην Ιταλία και αλλού. "Κληρονόμησαν" τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των Ναζί. Ο στόχος τους ήταν προφανής. Έψαχναν τους φασίστες "πρασινοφρουρούς" της "επανάστασης" και γνώριζαν πού θα τους βρουν. Έχτιζαν το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ και ο "βόθρος" των δοσίλογων ήταν πολύτιμος για τα σχέδιά τους. Με την καταστροφή των αρχείων από τον Καραμανλή της αγγλόφιλης Δεξιάς "κληρονόμησαν" όλη τη γερμανόφιλη "σαβούρα" της Δεξιάς. Κληρονόμησαν όλους τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των Ναζί, οι οποίοι ήταν "δεύτεροι" στην αγγλόφιλη Δεξιά. Τότε είναι βέβαιον ότι "ανακουφίστηκαν" πολλοί …όχι μόνον Δεξιοί, αλλά και μελλοντικοί "σοσιαλιστές". Δεν μιλάμε μόνον για τους γνωστούς Πάγκαλους, Ράλληδες, Έβερτ, αλλά και για πολλούς άλλους, τους οποίους δεν γνωρίζουμε, λόγω της καταστροφής των αρχείων.
Πολύς κόσμος "ανακουφίστηκε" από τον Καραμανλή. Για παράδειγμα, ο Θεοδωράκης, τώρα στα γεράματα, μας αποκάλυψε ότι πήγε στην Ουάσιγκτον να υπερασπιστεί τη "λύση"-Καραμανλή. Δεν μας είπε όμως τι κέρδος είχε ο ίδιος ή η οικογένειά του από τον Καραμανλή. Τι δουλειά έκανε ο πατέρας του στη ναζιστική κατοχή; Είναι σίγουρο, δηλαδή, ότι πολλοί από το ΠΑΣΟΚ θα είχαν ανάλογα κέρδη …Κυρίως από το "εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ των επιγόνων, που πολύ εύκολα έπεσαν στα "δίκτυα" της γερμανικής Siemens …Εύκολα, σαν να ήταν παλιοί γνώριμοι …Εύκολα, όπως ο Σημίτης, για του οποίου το οικογενειακό παρελθόν υπάρχουν πολλά "δεξιά" στοιχεία πριν δει το "σοσιαλιστικό φως" το "αληθινό" …Του Σημίτη, με τον αδερφό, ο οποίος "υπηρετεί" στις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Γύρω από αυτήν την "καταγωγή" πρέπει να ψάξει κάποιος πολλούς εκσυγχρονιστές. Εκσυγχρονιστές τύπου Λαλιώτη, Τσοχατζόπουλου, Ρέππα, Παπακωσταντίνου, Πρωτόπαπα κλπ.. Τέτοιες δωσιλογικές φάτσες δεν φτιάχνονται σε μια γενιά. Θέλουν βάθος χρόνου για να γίνουν.
...Στις «φλόγες» ο ελληνικός Φοίνικας.
Από http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/02/pax-hellenica.html
Αυτό, το οποίο συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στη Μέση Ανατολή είναι πρωτοφανές και απειλεί το σύνολο της Νέας Τάξης. Το ένα κράτος μετά το άλλο παίρνει "φωτιά", χωρίς να γνωρίζει κανένας πού θα σταματήσει αυτό το "ντόμινο" των λαϊκών εξεγέρσεων. Πολλοί γνωστοί αναλυτές και κατ’ επάγγελμα συνομωσιολόγοι βιάστηκαν να μιλήσουν για "στημένη" εξέγερση πίσω από την οποία κρύβεται ένας πόλεμος συμφερόντων μεταξύ των ισχυρών της Δύσης. Ένας "ενδοοικογενειακός" χριστιανικός πόλεμος, ο οποίος έχει ως "έπαθλό" του τα νέα μεσογειακά πετρελαϊκά κοιτάσματα και τη μοιρασιά τους. Αυτό είναι λάθος. Γιατί; Γιατί κανένα οικονομικό συμφέρον δεν θα έθετε σε κίνδυνο το πολιτικό συμφέρον της Δύσης, το οποίο υπηρετείται από έναν περίπλοκο και εξαιρετικά δύσκολο στην εφαρμογή του σχεδιασμό της Μέσης Ανατολής.
Κανένα νέο "μπετόνι" με πετρέλαιο δεν θα απειλούσε έναν σχεδιασμό, που εξασφαλίζει στη Δύση τον έλεγχο της πιο "εύφλεκτης" περιοχής στον κόσμο. Απλά πράγματα. Ένας μαθητής κάνει "εξυπνάδα", αν —ως δικαιολογία—, για να μην πάει σχολείο, παραστήσει τον άρρωστο. Αν κόψει τα αχαμνά του, για να μην πάει σχολείο, όχι απλά δεν κάνει "εξυπνάδα", αλλά είναι μετά βεβαιότητας ο πλέον ηλίθιος άνθρωπος στον κόσμο. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι η εξέγερση του αραβικού κόσμου είναι αυθεντικά αυθόρμητη. Είναι τέτοια, γιατί δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε διαφορετικό. Είναι τέτοια, γιατί απλούστατα κανένας ισχυρός δεν θα είχε συμφέρον να τη μεθοδεύσει. Κανένας κυρίαρχος και κανένας μνηστήρας μιας εφήμερης κυριαρχίας δεν θα είχε την αφέλεια να χαλάσει έναν σχεδιασμό, ο οποίος δίνει στους εκάστοτε κυρίαρχους τον απόλυτο και προπάντων μόνιμο έλεγχο της περιοχής …Σε πιο ασφαλή μέρη δίνουν οι κυρίαρχοι τις μάχες τους και η επικίνδυνη Μέση Ανατολή παραδίδεται ως "δώρο" στον νικητή.
Στην Αίγυπτο, λοιπόν —και παρά τη θέληση των ισχυρών— άνοιξε μια "τρύπα" σε ένα πολύ λεπτό "πλεκτό". Ένα αραχνοΰφαντο "πλεκτό" εξουσίας, το οποίο μέχρι τώρα έδινε στη Δύση και στο Ισραήλ τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της περιοχής …Μια "τρύπα", που κανένας δεν γνωρίζει πού θα σταματήσει …και αν τελικά θα σταματήσει κάπου. Το αίτιο της "ανάφλεξης" αυτής βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί όπου αυτή εκδηλώθηκε. Αυτό λέει η λογική και είναι κάτι το οποίο εύκολα αποδεικνύεται. Η αμερικανική τάξη πραγμάτων καταρρέει και αυτό οφείλεται στην ολοένα και εμφανέστερη αμερικανική παρακμή. Αυτήν τη στιγμή οι ΗΠΑ παρακμάζουν και η παρακμή φαίνεται στους μηχανισμούς τους. Δεν μπορούν να ελέγξουν αυτούς τους μηχανισμούς. Δεν έχουν τη δύναμη πλέον να τους ελέγξουν. Η οικονομία των ΗΠΑ έχει πέσει λεία των κερδοσκόπων και άρα λειτουργεί εις βάρος της πολιτικής τους.
Οι κερδοσκόποι ανεβάζουν τις τιμές τροφίμων και αυτές οι τιμές βγάζουν τους λαούς στο δρόμο. Η πείνα ήταν αυτή η οποία έβγαλε τους Άραβες στους δρόμους και κατόπιν όλοι αυτοί "θυμήθηκαν" ότι τους κυβερνάνε δισεκατομμυριούχοι δικτάτορες. Αν οι λαοί δεν πεινούσαν, δεν θα ρίσκαραν το κόστος της αντίδρασης και θα έκαναν τα "κορόιδα" …όπως συνέβαινε επί δεκαετίες. Όμως, η πείνα τους δεν οφείλεται σε φυσικά φαινόμενα. Η πείνα των Αιγυπτίων δεν οφείλεται σε κάποιες "πληγές" του Φαραώ. Δεν οφείλεται ούτε σε πλημμύρες του Νείλου ούτε σε ξηρασίες ούτε σε ακρίδες. Οφείλεται σε επιλογές οικονομικών κέντρων, τα οποία βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί όπου υπήρξαν οι αντιδράσεις …Στη Wall Street αναζητά κάποιος την πείνα, που "χτύπησε" τον αραβικό κόσμο. Άρα, όταν παθαίνουν πολιτική ζημιά οι ΗΠΑ —εξαιτίας της απληστίας της Wall Street— σε δική τους εσωτερική αδυναμία οφείλεται.
Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί δεν έχουν δύναμη να ελέγξουν τους κερδοσκόπους στην "αυλή" τους και δεν έχουν τα χρήματα να υποστηρίξουν τα καθεστώτα που τους είναι χρήσιμα. Αυτή είναι η απόλυτη εικόνα της παρακμής τους. Δεν έχουν τη δύναμη να ελέγξουν τα αρπακτικά, άπληστα και άθλια Golden Boys της Wall Street και δεν έχουν τα χρήματα να κινήσουν αεροπλανοφόρα εναντίον των εχθρών τους, για να διορθώσουν τα λάθη τους. Ο Μπαράκ Ομπάμα μοιάζει περισσότερο με εκπρόσωπο διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης, παρά με ηγέτη της μοναδικής υπερδύναμης. Με ευχές και συμβουλές δεν ασκείται ο ιμπεριαλισμός …και δυστυχώς για τις ΗΠΑ εκεί κατέληξαν. Όταν στο κλειστό νησιωτικό Μπαχρέιν, με το σκληρό καθεστώς και την παρουσία του αμερικανικού στόλου, τολμάνε οι διαδηλωτές να ξεσηκωθούν, τότε τα πράγματα δεν είναι απλά δύσκολα για το σύστημα, αλλά τραγικά.
Τώρα, με την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ, ανησυχούν όλα τα ομοειδή καθεστώτα …Όλα τα καθεστώτα, τα οποία αποτελούν τις "θηλιές" αυτού του "πλεκτού" …Ομοειδή …ακόμα κι αυτά που δεν φαίνονται ως τέτοια. Τέτοιο ομοειδές καθεστώς μ' αυτό της Αιγύπτου είναι και το ελληνικόΤο καθεστώς των Παπανδρέου. Ένα συνομήλικο με το καθεστώς Μουμπάρακ. Την ίδια εποχή "χτίστηκαν" όλα αυτά τα καθεστώτα, τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στη Σοσιαλιστική Διεθνή, στην οποία προεδρεύει ο Bravo Giorgo. Αυτή η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μετάλλαξη εκείνης της συμμορίας των γύφτων και των φτωχομπινέδων, οι οποίοι "πολεμούσαν" τον ιμπεριαλισμό με την ευγενική "χορηγία" των ιμπεριαλιστών. Ψωμόλυσσες με ζιβάγκο, ψευδοστρατιωτικές στολές και κελεμπίες. Ελεεινοί χαφιέδες και βρομιάρηδες, που ο ένας μετά τον άλλο εγκαταλείπουν τα "εγκόσμια", αφήνοντας πίσω τους ως μοναδικό "έργο" εξώγαμα, γκόμενες και δισεκατομμύρια. …
…Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά που άφησε πίσω του ο Αραφάτ και ακόμα τα μετράνε, για να τα μοιράσουν σε γυναίκες και γκόμενες …Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά του Μουμπάρακ, τα οποία ήδη μπλόκαραν οι ελβετικές τράπεζες …Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά που κουβαλάει ο Μπεν Αλί σε τόνους χρυσού …Πραγματικά δισεκατομμύρια, όπως αυτά που θεωρούμε βέβαιο ότι "τσέπωσε" ο Γιωργάκης και το σόι του με το ξεπούλημα της Ελλάδας στους τοκογλύφους του ΔΝΤ.
Όλοι αυτοί οι πρώην φτωχομπινέδες και νυν δισεκατομμυριούχοι δεν είναι μόνον συνάδελφοι στις υψηλές θέσεις του Forbes, αλλά και "συναγωνιστές". "Αγωνίστηκαν" για τα "δίκαια" των λαών τους πριν τους λεηλατήσουν. "Πολέμησαν" τον ιμπεριαλισμό πριν πλημμυρίσουν τις τράπεζες των ιμπεριαλιστών με τα κλοπιμαία τους. Ίδρυσαν μέχρι και τη Σοσιαλιστική Διεθνή, για να βοηθήσουν όλο τον Πλανήτη και όχι μόνον τους λαούς, οι οποίοι είχαν την τύχη ν' "απολαμβάνουν" την εξουσία τους και τα μακριά τους "χέρια". Μια Σοσιαλιστική Διεθνής, η οποία, όταν συνεδριάζει, κάνει ακόμα και τη συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ να μοιάζει συνάντηση φτωχομπινέδων που πληρώνει ρεφενέ τον καφέ και τα κουλουράκια. Μιλάμε για συνεδρίαση, στην οποία ο κάθε σύνεδρος έχει προσωπική περιουσία τουλάχιστον μια δεκάρα δισεκατομμύρια …Μιλάμε για φαινόμενο …Celebrities της πολιτικής και της "επανάστασης", που κατά "σύμπτωση" έχουν περιουσίες ανάλογες του Μπίλ Γκέιτς …Οι άνθρωποι, οι οποίοι απέδειξαν ότι η "Επανάσταση Α.Ε." μπορεί ν' αποδώσει πιο πολλά κέρδη από τη Microsoft …Η απόλυτη "απόδειξη" ότι το σοσιαλιστικό "όνειρο" όχι μόνον υπάρχει, αλλά υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί ν' αποδώσει χρυσάφι στους "οραματιστές" του.
Όλοι αυτοί οι κοινοί κακοποιοί ήταν στην πραγματικότητα μια "συμμορία", η οποία συστάθηκε στα υπόγεια της CIA. Ήταν το "πλεκτό", το οποίο έδινε στις ΗΠΑ τον έλεγχο της περιοχής …Τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε δεν απαιτεί στοιχεία μυστικών υπηρεσιών. Γνώση της λειτουργίας του συστήματος απαιτεί και λίγη παρατηρητικότητα …Να γνωρίζει κάποιος τι άλλαξε στην παγκόσμια ιεραρχία στη μεταπολεμική εποχή, ώστε να παρακολουθεί τις αλλαγές των λακέδων της. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Στη μεταπολεμική εποχή υπήρξαν κολοσσιαίες αλλαγές στην παγκόσμια ιεραρχία. Από την απόλυτη κυριαρχία της Βρετανίας, η οποία προπολεμικά κυβερνούσε τα "κύματα", πήγαμε στην επίσης απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ, την οποία γνωρίσαμε ως "Πλανηταρχία". Από το "God save the Queen" περάσαμε στο "In God we trust".
Το σύνολο των ανακατατάξεων παγκοσμίως έγινε εξαιτίας αυτής της αλλαγής. Μετά τον πόλεμο έπρεπε να περάσουμε από την PAX BRITANNICA στην PAX AMERICANA και αυτό έγινε. Όποιος γνωρίζει πώς λειτουργούν αυτές οι τάξεις και σε ποια δεδομένα βασίζονται, μπορεί να ερμηνεύσει με τον πιο απόλυτο τρόπο όλα τα φαινόμενα που τις αφορούν.
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά. Όλες αυτού του τύπου οι παγκόσμιες "τάξεις" θέλουν ένα "παραμύθι" για να επιβληθούν. Θέλουν κάποιον εχθρό των λαών, ο οποίος να είναι τόσο ισχυρός, που να δικαιολογεί κηδεμονίες των κρατών τους. Έναν εχθρό, που, για να μην προκαλούνται αμφισβητήσεις, θα δικαιολογεί έναν "πρώτο" μεταξύ δήθεν "ίσων".
Η Βρετανική Τάξη πραγμάτων είχε βρει το δικό της "παραμύθι" και είχε τους δικούς της "δράκους". Η Βρετανική Τάξη πραγμάτων είχε ως "θεό" της το κεφάλαιο και σαν κακό "δράκο" τον κομμουνισμό. Θεματοφύλακες και "ιερείς" αυτού του "θεού" ήταν τα βασιλικά καθεστώτα όλου του Πλανήτη. Η Βρετανία ήταν ο προστάτης όλων των βασιλικών θρόνων παγκοσμίως. Ο βασιλιάς της ήταν ο "αρχιερέας" αυτής της Τάξης. Εχθρός αυτών των "θεοσεβούμενων" θρόνων —και άρα και των λαών— ήταν οι "μοχθηροί" και άθεοι προλετάριοι.
Αυτό ήταν το παραμύθι της Βρετανίας, η οποία παρίστανε τον ευγενή "Ιππότη", που προστάτευε τους νοικοκυραίους ιδιοκτήτες. Είχε επενδύσει στον κομμουνισμό και γνώριζε να τον "δουλεύει" σαν εχθρό της. Όλα τα προπολεμικά κομμουνιστικά κόμματα στον κόσμο —μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ— συντηρούνταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου με αγγλικές λίρες. Ούτε την ίδια τη Δημοκρατία δεν τη φοβόταν η Βρετανία γιατί ο "δράκος" της ήταν "πολύ επικίνδυνος". Τόσο "επικίνδυνος", που έθετε τη Δημοκρατία υπό την προστασία ή υπό την ομηρία των βασιλέων. Οι "εχθροί" απειλούσαν τις περιουσίες των πάντων και μεταξύ αυτών ήταν και οι δημοκράτες.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή η Τάξη Πραγμάτων άρχισε να φθίνει. Τότε άρχισε ν' ανατέλλει το άστρο των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί, ως συγγενείς και διάδοχοι των Βρετανών, διατήρησαν το "παραμύθι" εκείνων, αλλά δημιούργησαν τη δική τους παραλλαγή, για να ενισχύσουν τα δικά τους συμφέροντα. Στην πραγματικότητα έπαιξαν με τον "δράκο". Διατήρησαν τον βασικό βρετανικό σχεδιασμό, ο οποίος απαιτούσε "κηδεμόνα", αλλά έπαιξαν παιχνίδια εναντίον του προηγούμενου "κηδεμόνα", προκειμένου ν' αναλάβουν οι ίδιοι τον ρόλο του και βέβαια τα κέρδη του.
Με τη συμφωνία της Γιάλτας υποτίθεται περιόρισαν —αλλά δεν "εξαφάνισαν"— τον "δράκο" του κομμουνισμού, ώστε η ανάγκη κηδεμονίας του "ελεύθερου" κόσμου να συνεχίσει να υπάρχει. Τον κράτησαν στη ζωή", αλλά του έδωσαν δική του "αυλή" να παίζει. Τον έκαναν πανίσχυρο, ώστε να "φαίνεται" και να απειλεί τους πάντες, αλλά δεν τον άφηναν να "διεκδικεί" κράτη του "ελεύθερου" κόσμου …Μόνον να "απειλεί" γενικά, για να γίνονται "μπίζνες" με τα όπλα. "Στεγανοποιώντας" τον Δυτικό Κόσμο, θέλησαν, ως νέοι "κηδεμόνες", να του προσφέρουν αυτό, το οποίο δεν μπορούσαν να του προσφέρουν οι προηγούμενοι γαλαζοαίματοι "κηδεμόνες" …Να του προσφέρουν αληθινή "δημοκρατία".
Από τη δεκαετία του '60 και μετά, που ισχυροποιήθηκαν πλήρως οι Αμερικανοί, άρχισαν το "ξήλωμα" των βρετανικών "ερεισμάτων". Απέκτησαν την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν και ξεκίνησε ο "απογαλακτισμός" τους από τη βρετανική πολιτική. Οι μέχρι τότε αφελείς, άξεστοι και αστοιχείωτοι "χωριάτες" του ιμπεριαλισμού βγήκαν να "επιβάλλουν" τον νέο σχεδιασμό της δικής τους Τάξης Πραγμάτων. Όπου υπήρχε "πτώση" θρόνου, εξαιτίας της "αγάπης" για τη "δημοκρατία" —αλλά και τον "σοσιαλισμό"— υπήρχε συμμετοχή της CIA.
Εκείνη την εποχή "ξηλώθηκαν" σχεδόν όλα τα βρετανόφιλα καθεστώτα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και γύρω από αυτήν. "Ξηλώθηκαν" από τους "νέους" ηγέτες, οι οποίοι, για να πληρούν τις σταθερές του "παραμυθιού", ήταν μεν "δημοκράτες", αλλά ήταν ταυτόχρονα και "σοσιαλιστές", για να δικαιολογούν το "αντιμοναρχικό" τους "μένος".
…Το πληρωμένο από τη CIA "μένος", εφόσον απειλούσε τα βρετανικά συμφέροντα και εξυπηρετούσε τα αμερικανικά. Οι νέοι ηγέτες της εποχής δεν ήταν οι δεξιοί φιλομοναρχικοί καπιταλιστές "δημοκράτες" βρετανικού τύπου, αλλά ήταν "σοσιαλιστές" αντιμοναρχικοί καπιταλιστές "δημοκράτες" αμερικανικού τύπου. Αρκετά "αριστεροί", για να μισούν βασιλείς και να "δουλεύουν" τους λαούς και αρκετά "δεξιοί", για να παραμένουν πιστοί στην αμερικανική ηγεμονία και τις αμερικανικές πολυεθνικές. Τότε ανέλαβε την "εξουσία" σε όλες τις "ευαίσθητες" για τις ΗΠΑ περιοχές μια "συμμορία" με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά …Πρωτότυπα για την εποχή χαρακτηριστικά. Μέχρι τότε ήταν απίθανο ν' ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι, οι οποίοι δήθεν συνδέονταν με τρομοκρατικές και άλλες οργανώσεις …Άνθρωποι "επαναστάτες".
Αυτοί οι "επαναστάτες" ήταν όλοι "κατασκευασμένοι" από τις ΗΠΑ. Όλοι τους ήταν δήθεν "αντιαμερικανοί", δήθεν "αντισιωνιστές" και ταυτόχρονα δήθεν "κρυφοϋποστήριζαν" το δίκιο και άρα την ανάγκη του Ισλάμ για "βίαιη πάλη" …Σύμμαχοι αλλά και ύποπτοι ταυτόχρονα. Αρκετά δημοκράτες, για να πίνουν τα απεριτίφ τους στις κατά τόπους αμερικανικές πρεσβείες, αλλά και "φίλοι" με τον "τρομοκράτη" Αραφάτ και τον "επαναστάτη" Καντάφι. Όλοι τους δηλαδή "υποστήριζαν" με τις πράξεις τους και τη ρητορική τους αυτό, το οποίο χρειαζόταν το αμερικανικό "παραμύθι", για να λειτουργήσει. Κρυπτοκομμουνιστές και κρυπτοτρομοκράτες. Κρυφοϋποστήριζαν τον "δράκο" της τρομοκρατίας, ο οποίος απειλούσε τους λαούς με αναρχία και χάος.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έκαναν οι Αμερικανοί; Τα γνωστά νταβατζιλίκια του πεζοδρομίου. Μόνοι τους δημιουργούσαν τους "εχθρούς" της δημοκρατίας, για να πουλήσουν στη συνέχεια το "νταβατζιλίκι" τους. Πουλούσαν στους λαούς "προστασία" απέναντι στην τρομοκρατία, την οποία χρηματοδοτούσαν οι ίδιοι και τη "λάνσαραν" σαν πολιτική "εφαρμογή" οι "υπάλληλοί" τους.
Αυτή ήταν η διαφορά μεταξύ της βρετανικής τάξης πραγμάτων και της αμερικανικής. Ενώ το βρετανικό "παιχνίδι" ήταν απλό και "παιζόταν" ανάμεσα σε μονάρχες και παράνομους "κομμουνιστές" —οι οποίοι τους απειλούσαν με "επανάσταση"— οι Αμερικανοί το άλλαξαν αυτό και το έκαναν πολύ πιο σύνθετο …Σύνθετο, στα όρια του γραφικού. Έβαλαν τους "δημοκράτες" απέναντι σε νομιμοποιημένους "κομμουνιστές", οι οποίοι στα όρια ήταν ύποπτοι "τρομοκράτες". Ανέχτηκαν σαν "δημοκράτες" ηγέτες κάποιους δήθεν κομμουνίζοντες "σοσιαλιστές", οι οποίοι ναι μεν εμφανίζονταν ως αντικομμουνιστές πολιτικοί, αλλά μπορεί να ήταν και κρυπτοκομμουνιστές τρομοκράτες και απλά τους "πρόσεχαν".
Οι Αμερικανοί νομιμοποίησαν τους "επαναστάτες" με τις "ύποπτες" διασυνδέσεις με γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις και οι ίδιοι μπήκαν επικεφαλής της παγκόσμιας "δημοκρατίας", για να την προστατεύσουν από αυτούς που οι ίδιοι νομιμοποίησαν. Απέναντι στη βρετανικής εμπνεύσεως προλεταριακή "μετάλλαξη", η οποία απειλούσε τους λαούς, έβαλαν τη δική τους απειλητική εκδοχή. Έβαλαν ως φόβητρο την επαπειλούμενη χαοτική "μετάλλαξη" των συστημάτων, εξαιτίας της τρομοκρατίας, η οποία απειλούσε επίσης τους λαούς.
Τότε κατέλαβαν την εξουσία στη Μέση Ανατολή όλα τα εθνικοσοσιαλιστικά καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ, Σαλέχ, Μπεν Άλι, Άσαντ, Σαντάμ κλπ.. Τότε άρχισαν να καλλιεργούν και να "επενδύουν" στην αντιτρομοκρατική "υστερία" των λαών της Δύσης. Τότε έγιναν οι αξέχαστες αεροπειρατείες, οι καραβοπειρατείες και βέβαια το αιματηρό συμβάν με τους Εβραίους στο Μόναχο. Στόχος όλων αυτών των συμβάντων ήταν να βάλουν τον φόβο στα σπίτια των πολιτών, οι οποίοι θα έβλεπαν τους Αμερικανούς σαν προστάτες τους. Στόχος τους ήταν η τρομοκρατία των "νοικοκυραίων", οι οποίοι έβλεπαν τους εχθρούς τους ζωσμένους με εκρηκτικά έτοιμους ν' ανατιναχτούν μέσα στις "αυλές" τους. Εχθροί τους πλέον δεν ήταν οι κομμουνιστές, τους οποίους μέχρι τότε αντιμετώπιζαν οι σπεσιαλίστες της British Intelligence. Εχθροί τους ήταν οι τρομοκράτες, τους οποίους αντιμετώπιζαν οι νέοι σπεσιαλίστες της CIA.
Όμως, αυτό, το οποίο δεν έβλεπαν όλοι οι "νοικοκυραίοι", ήταν πως όλοι αυτοί οι εμπλεκόμενοι στην τρομοκρατία —και ανεξαρτήτως ρόλου— ήταν στο σύνολό τους "μεροκαματιάρηδες" της CIA. Δεν έβλεπαν ότι όλοι αυτοί οι φιλοδυτικοί "επαναστάτες", οι φανατικοί φονταμενταλιστές και οι κοινοί πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών ήταν ένα "κουβάρι". Δεν έβλεπαν ότι οι δήθεν "σοσιαλιστές" ηγέτες, οι οποίοι έδιναν ιδεολογικά άλλοθι στην "πάλη" των λαών της μεταπολεμικής εποχής, ήταν συγκεκριμένοι άνθρωποι …Πολύ συγκεκριμένοι και πολύ καλά επιλεγμένοι …Δεν γινόταν διαφορετικά …Οι ΗΠΑ δεν ήταν κορόιδα …Εκ του ασφαλούς έπαιζαν το παιχνίδι.
Ήταν συνεννοημένοι με τη Σοβιετική Ένωση και γνώριζαν πως δεν απειλούνται με εκπλήξεις απρόβλεπτων "επαναστατών" και διεκδικήσεις του αντίπαλου "μπλοκ". Οι "επιτυχίες" τύπου Κούβας ήταν εξ’ αρχής προσυνεννοημένες. Όλοι οι άλλοι στο "τσουβάλι" …Ο χαφιές ο Κάστρο "επαναστάτης" και όλοι οι "Τσε" στο χώμα. Όλα μοιρασμένα ήταν και η μοιρασιά δεν άλλαζε, εφόσον κανένας δεν μπορούσε να φύγει από το μπλοκ, το οποίο είχε αποφασιστεί στη Γιάλτα. Από εκεί και πέρα το ίδιο γινόταν και στο επίπεδο των προσώπων. Δεν θα έπαιζαν με τα γενικά τους συμφέροντα, αφήνοντας άγνωστους ανθρώπους να ενεργούν κατά βούληση. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξαν τους ίδιους ανθρώπους, τους οποίους χρησιμοποιούσαν προηγουμένως και οι Βρετανοί …Αυτούς, τους οποίους γνωρίζουμε σαν "συντηρητικούς" δεξιούς.
Με αυτούς τους δεξιούς οι Αμερικανοί έκαναν το θαύμα με το "κρέας", που βαπτίζεται "ψάρι". "Βάπτισαν" αυθαίρετα και μόνον όποιους δεξιούς φασίστες ήθελαν, σε "σοσιαλιστές". Οι "σοσιαλιστές" της μεταπολεμικής εποχής —με λίγα λόγια— ήταν οι παραδοσιακοί δεξιοί, οι οποίοι απλά εγκατέλειπαν το βρετανικό "άρμα" και ανέβαιναν στο αμερικανικό. Ήταν φιλοαμερικανοί, έστω και εν κρυπτώ. "Σοσιαλιστές" των στρατιωτικών σχολών. "Σοσιαλιστές" των δεξιών κυβερνήσεων. "Σοσιαλιστές" των δημοσίων υπηρεσιών. "Σοσιαλιστές" των Πανεπιστημίων …Όλος ο "καλός" ο κόσμος δηλαδή.
Όλη αυτή η συμμορία των "πειναλέων" είναι αυτή, η οποία σήμερα έχει "μεταλλαχθεί" σε Σοσιαλιστική Διεθνής …Όλοι εκείνοι οι επαγγελματίες "αντιαμερικανοί", οι οποίοι "έβριζαν" τους Αμερικανούς με αμερικανικό "χαρτζιλίκι". Όλοι εκείνοι οι επαγγελματίες "φιλοάραβες", οι οποίοι υπερασπίζονταν τα δίκαια της Παλαιστίνης, ήταν "αντισιωνιστές" με "χαρτζιλίκι" από το Ισραήλ. Ακόμα δηλαδή κι αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονταν σαν ακραιφνείς "φιλοπαλαιστίνιοι", ήταν καραγκιόζηδες, όπως ο Εβραίος Παπανδρέου. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονταν "αντιαμερικανοί", μέχρι του σημείου να απειλούν τις ΗΠΑ με όπλα, δεν ήταν τέτοιοι. Δεν είναι δυνατόν το "καρναβάλι" ο Καντάφι να είναι αντιαμερικανός. Οι Αμερικανοί δεν θα άφηναν στον αιώνα τον άπαντα ένα "ταγάρι" 27 ετών να ρίξει έναν χρήσιμο "βασιλιά". Τα σκυλιά της ερήμου θα τον έτρωγαν, αν δεν βόλευε τους Αμερικανούς.
Είναι δεδομένο ότι αυτοί "κατασκεύασαν" τον Καντάφι και τους το ξεπληρώνει ακόμα …Τους το ξεπληρώνει με τη υποταγή της Λιβύης …Μια Λιβύη, η οποία τούς ενοχλούσε αφόρητα με τον πλούτο της. Έχει από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο και έναν πληθυσμό, ο οποίος σήμερα ανέρχεται σε μόλις έξι εκατομμύρια ψυχές …Κοιτάσματα, τα οποία εντοπίστηκαν μεταπολεμικά και άρα στην αμερικανική εποχή σε μια περιοχή βρετανικού ενδιαφέροντος …Κοιτάσματα, τα οποία έπρεπε να τύχουν ειδικής διαχείρισης μεταξύ των Βρετανών και των Αμερικανών. Όμως, το χειρότερο για την αμερικανική πολιτική ήταν ότι η Λιβύη βρισκόταν στη Μεσόγειο και όχι στον Αραβικό Κόλπο. Τους ενοχλούσε που ήταν στη Μεσόγειο, γιατί με τον πλούτο της θα γινόταν πόλος ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής …Μιας περιοχής, που "ενοχλεί" γενικά τους Αγγλοσάξονες και όχι μόνον τους Αμερικανούς …Μιας περιοχής, που τον πλούτο της δεν θα τον έκανε ρολόγια, Καγιέν, κιλίμια, χαλιά …όπως γίνεται στον Κόλπο.
Φαντάζεται κάποιος πώς θα ήταν η Μεσόγειος με ένα "Ντουμπάι" της Λιβύης; …Με ένα "Μόντε Κάρλο" μερικά ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης; …Με μια Τρίπολη και μια Βεγγάζη να "καθρεπτίζουν" τους ουρανοξύστες τους στη Μεσόγειο; Ο κόσμος όλος θα ήταν διαφορετικός. Η Αίγυπτος θα ήταν διαφορετική. Η Σικελία θα ήταν διαφορετική. Η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική. Η αγορά της θα μετακινούνταν προς τον νότο του Νότου της Ευρώπης. Το Λονδίνο και το Παρίσι θα ήταν περιφερειακά "μαγαζιά" κάπου προς τα Βόρεια. Το Βερολίνο ακόμα θα προσπαθούσε να συνέλθει από τις καταστροφές του πολέμου και απλά θα υπήρχε κάπου δίπλα στη Βαρσοβία. Από την Ευρώπη θα μετανάστευαν προς τον Νότο και όχι το αντίθετο, όπως συμβαίνει σήμερα. Η αφρικανική Λιβύη θα ήταν εκείνη, η οποία θα διαμαρτυρόταν για κύματα Ευρωπαίων μεταναστών και όχι το αντίθετο.
Με τον Καντάφι όλα αυτά τα προβλήματα τα ξεφορτώθηκαν. Επένδυσαν οι Αμερικανοί στη συμμαχία της Βόρειας Ευρώπης και την προστάτευσαν από τις απειλές της Νότιας. Ισχυροποίησαν τον ατλαντικό "άξονα" και εξουθένωσαν τον μεσογειακό "άξονα". Έδωσαν την εξουσία της Λιβύης σε έναν τρελό και την "ξεφορτώθηκαν". Δημιούργησαν μια τεχνητή αντιπαλότητα μεταξύ τους και αυτό ήταν το ζητούμενο. Η Λιβύη παρέμεινε για τις κρίσιμες δεκαετίες "εσωστρεφής", ώστε να μην δημιουργεί ποτέ πρόβλημα στις ΗΠΑ …Μια ήσυχη "αγελάδα", να την "αρμέγουν" από κοινού οι Δυτικοί και η οικογένεια του τρελού. Μονίμως αρκετά "φανατική", για να τους βοηθάει στην πολιτική που ακολουθούν οι "φωτισμένοι" ηγέτες της —για να νικήσουν το "κακό"—, αλλά και αρκετά "πολιτισμένη", για να υπογράφει "νόμιμα" συμβόλαια με τις Texaco, BP, Shell και τις άλλες "αδελφές".
Αυτό το "κατασκεύασμά" τους οι Αμερικανοί ακόμα και σήμερα το προστατεύουν με όλα τα μέσα. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο πρόεδρος Ομπάμα "ευχήθηκε" να περάσει η αραβική κρίση και στο Ιράν, αλλά δεν θυμήθηκε την Λιβύη να της "ευχηθεί" και της ίδιας "καλή λευτεριά". Ευχήθηκε να περάσει η αραβική κρίση στο Ιράν, το οποίο να υπογραμμίσουμε ότι δεν είναι αραβικό και "ξέχασε" να ευχηθεί το ίδιο για την "αντιαμερικανική" και φασιστική Λιβύη, η οποία είναι αραβική. Δεν θέλει να περάσει η κρίση στο "αντίσκηνο" του γύφτου, ο οποίος δήθεν "πολέμησε" τις ΗΠΑ και τον "πολέμησαν" κι αυτές.
Αυτή η "σοσιαλιστική" κοσμογονία στη μεσογειακή μας "γειτονιά" δεν ήταν δυνατόν να αφήσει καμία "γωνιά" της ανέπαφη. Ό,τι έγινε από την "κάτω" μεριά της Μεσογείου, έγινε και από την "πάνω". Δεν ήταν δυνατόν ν' αφήσουν την Ιταλία ή την Ελλάδα ανέπαφες. Την πλέον ιστορική περιοχή της Ευρώπης, που για τους ανιστόρητους Αμερικανούς δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια ακόμα "γωνιά" της ίδιας περιοχής …Μια "γωνιά", την οποία έπρεπε να την εντάξουν στον ίδιο "σοσιαλιστικό" σχεδιασμό. Στην πραγματικότητα ό,τι έγινε στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έγινε και στην Ιταλία, αλλά και στα Νότια Βαλκάνια, εφόσον τα υπόλοιπα Βαλκάνια "ανήκαν" στον κομμουνισμό.
Μέλος εκείνης της "σοσιαλιστικής" συμμορίας ήταν και ο διαβόητος Μπετίνο Κράξι. Ο "αντικομμουνιστής" ηγέτης, ο οποίος ήταν επί πολλά χρόνια μέλος και στο τέλος έγινε αρχηγός ενός κόμματος με σήμα το σφυροδρέπανο …Άλλ’ αντ’ άλλων. Φανατικός αντικομμουνιστής εμφανιζόταν ένας περίπου φανερός κομμουνιστής, ο οποίος ήταν ύποπτος κρυπτοκομμουνιστής …Το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα του ψυχεδελικού αμερικανικού σχεδιασμού. Ο πρώτος διεφθαρμένος της διεφθαρμένης συμμορίας, ο οποίος "δραπέτευσε", για να σωθεί από τη δικαιοσύνη …Ο πρώτος, ο οποίος ζήτησε την προστασία ενός άλλου μέλους της συμμορίας και πέθανε στην Τυνησία του διεφθαρμένου Μπεν Αλί.
Η ιστορία του "σοσιαλιστή" Μπετίνο είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους. Ανέλαβε την ηγεσία του σοσιαλιστικού κόμματος της Ιταλίας στα μέσα της δεκαετίας του 70 και ενώ η Ιταλία είχε προσβληθεί από ένα κύμα "τρομοκρατίας". Στη συνέχεια η δεκαετία του 80 τον βρήκε σε πλήρη παντοδυναμία ως πρωθυπουργό. Στις αρχές του 90 κατηγορήθηκε για διαφθορά και ο κόσμος του πετούσε κέρματα, "αποτελειώνοντάς" τον. Κι αυτός —όπως όλοι οι συνάδερφοι "σοσιαλιστές"— "έπαιζε" "αντιαμερικανικά" παιχνίδια με τους "τρομοκράτες". Αξέχαστη είναι η γελοία ιστορία διεκδίκησης και προστασίας του Αμπού Αμπάς από τα "νύχια" των Αμερικανών. Θυμίζουν τίποτε στον αναγνώστη αυτά τα χρονικά διαστήματα; Μήπως να τον βοηθήσουμε λίγο; Αν αντί για Ερυθρές Ταξιαρχίες βάλουμε στη θέση τους τη 17 Νοέμβρη; Αν αντί για τον Αμπου Αμπάς βάλουμε στη θέση του τον Γιάσερ Αραφάτ; Αν αντί για τα κέρματα βάλουμε κούτες από πάμπερς;
Τι του θυμίζουν όλα αυτά; Μήπως του θυμίζουν τον "σιδερένιο"; Τον "ατσαλένιο"; Τον "δικό" μας άνθρωπο; Μέλος της ίδιας "σοσιαλιστικής" συμμορίας ήταν και ο μεγάλος "πρωταγωνιστής" της αμερικανικής περιόδου στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο φανατικός αντικομμουνιστής ηγέτης, ο οποίος ήταν τροτσκιστής και άρα ύποπτος κρυπτοκομμουνιστής. Ένας Ανδρέας Παπανδρέου, που δεν ήταν εύκολο να παίξει τον ρόλο του, γιατί υπήρχαν προβλήματα για τα αφεντικά του στην περιοχή. Προβλήματα, τα οποία έκαναν την περίπτωσή του λίγο πιο περίπλοκη από αυτήν του Κράξι. Το κύριο πρόβλημα ήταν πως η Ελλάδα δεν ήταν Ιταλία …Δεν ήταν "ορφανή" Ιταλία, αλλά "ανήκε" κάπου. Οι Αμερικανοί, οι οποίοι ήταν τα αφεντικά του Παπανδρέου, έπρεπε να τον επιβάλλουν σε μια χώρα, την οποία έλεγχε κατά παράδοση η Βρετανία …Μια χώρα, η οποία συνδεόταν με τα ζωτικά συμφέροντα της Βρετανίας στην περιοχή. Έπρεπε ν' ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό αυτής της χώρας, για να μπορέσουν τα αμερικανικά συμφέροντα να μονοπωλήσουν τις επιλογές της.
Η παραδοσιακή Δεξιά, η οποία μονοπωλούσε αυτό το σκηνικό στην Ελλάδα, ήταν φιλοαγγλική. Συνδεόταν με το Παλάτι και ελεγχόταν απόλυτα από το Λονδίνο. Αυτή η Δεξιά "τελείωσε" με την Αποστασία. Από εκεί και πέρα ό,τι είδαμε να συμβαίνει ήταν μεθόδευση, για να περάσει η χώρα στον έλεγχο των Αμερικανών. Ό,τι πονηρό έγινε από την Αποστασία κι εντεύθεν, δεν έγινε για να "δουλευτούν" οι Έλληνες από τους Αμερικανούς, αλλά οι Εγγλέζοι από τους Αμερικανούς. Χούντες, Πολυτεχνεία, "τρομοκρατία", Πρωτοβουλία των Έξι κλπ., ήταν για να μπερδευτούν οι Εγγλέζοι και όχι οι Έλληνες. Οι νέοι ιμπεριαλιστές δεν είχαν πρόβλημα με τους Έλληνες. Μπορούσαν να τους επιβάλουν ως πρωθυπουργούς ακόμα και τα σκυλιά τους …όπως αποδείχθηκε και με τον Bravo Giorgo.
Αυτοί, οι οποίοι δεν έπρεπε ν' αντιδράσουν, ήταν οι Εγγλέζοι, οι οποίοι θα έχαναν την Ελλάδα από την "αυλή" τους …Οι Εγγλέζοι, οι οποίοι θα έχαναν ένα ακόμα λαμπερό "πετράδι" από το μισοδιαλυμένο "στέμμα" τους. Γι' αυτόν τον λόγο ακολουθήθηκε μια πολύ "λεπτή" πολιτική. Οι Αμερικανοί χρηματοδότησαν την Αποστασία, η οποία με τη σειρά της έφερε την αμερικανόδουλη Χούντα, που "έριξε" το αγγλόφιλο Παλάτι. Το Παλάτι δεν το "έριξαν" οι Έλληνες και η δημοκρατία. Το Παλάτι το "έριξαν" ξένοι πράκτορες και η Χούντα. Μετά την "πτώση" του Παλατιού, ξεκινάει η παντοκρατορία των Αμερικανών στην Ελλάδα. Από την αμερικανόδουλη Χούντα, λοιπόν, μέχρι και την επίσης αμερικανόδουλη μεταπολίτευση των ημερών μας, κυρίαρχη είναι η φιλοαμερικανική Δεξιά. Η Δεξιά, η οποία, για λόγους σχεδιασμού, έβαλε μέχρι και αριστερού τύπου "σοσιαλιστικό" προσωπείο.
Το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, δεν είναι μια "έκφραση" της Αριστεράς, όπως εμφανίζεται. Το ΠΑΣΟΚ είναι απλά το ισχυρό μέρος της φιλοαμερικανικής Δεξιάς. "Καπελώνει" όλο εκείνο το κομμάτι της Αριστεράς, το οποίο πάντα έβλεπε το "δένδρο" της Δεξιάς αλλά ποτέ το "δάσος" της Δεξιάς …Το κομμάτι, το οποίο έβλεπε τη μία και μόνη εκδοχή της Δεξιάς, που του έδειχναν οι "επαγγελματίες" αριστεροί και όχι όλες τις εκφάνσεις της Δεξιάς και άρα και τους "επαγγελματίες", οι οποίοι παρίσταναν τους αριστερούς και τους σοσιαλιστές …Το κομμάτι εκείνο, το οποίο έβλεπε τον Ανδρέα να "βρίζει" δεξιούς, Αμερικανούς, σιωνιστές και δεν καταλάβαινε ότι το "δουλεύει". Το "δούλευε" ο Ανδρέας, αν σκεφτεί κάποιος ότι αυτός, ο οποίος έβριζε τη Δεξιά, ήταν ο γιος του Πρωθυπουργού της πιο σκληρής κυβέρνησης της Δεξιάς …και ήταν αυτή του εμφυλίου. Αυτός, ο οποίος έβριζε τους Αμερικανούς, ήταν Αμερικανός υπήκοος, ευνοημένος από τις ΗΠΑ σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής του. Αυτός, ο οποίος παρίστανε τον αντισιωνιστή, ήταν καθαρά Εβραίος, εφόσον η "εβραϊκότητα" κάποιου εξαρτάται μόνον από την καταγωγή της μητέρας του και η Μινέικο ήταν Εβραία.
Από την εποχή λοιπόν του '60 και μετά οι Αμερικανοί σχεδίαζαν την αμερικανική "εποχή" στην Ελλάδα …Την "εποχή", που θα "βασίλευε" στην Ελλάδα το νέο "παλάτι". Όχι το παραδοσιακό, αντικομμουνιστικό, ελέω Θεού και φιλοβρετανικό παλάτι της "τάξης και της ηθικής", αλλά το νέο "δημοκρατικό", "σοσιαλιστικό", ελέω λαού, "φιλοτρομοκρατικό", της "αταξίας και της διαφθοράς", που θα παρίστανε το αντιαμερικανικό υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ.
Αυτή η "εποχή" σχεδιάστηκε πάνω σε δύο πρόσωπα. Πάνω στον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης με την Αποστασία θα "έσπερνε" και ο Ανδρέας σε κάποια στιγμή θα "θέριζε" …Μιλημένα και τακτοποιημένα από την αρχή. Εγκλημάτησαν καί οι δύο υπέρ των Αμερικανών και διασώθηκαν καί οι δύο από τους Αμερικανούς.
Η "ντρίμπλα" των Αμερικανών απέναντι στους Βρετανούς ήταν έξυπνη. Φαινομενικά οι Βρετανοί θα "έχαναν" από αυτήν την "πτώση", αλλά οι Αμερικανοί δεν θα εμφανίζονταν ως άμεσα κερδισμένοι, εφόσον στην εξουσία θα ανέβαιναν οι "υβριστές" τους.
Σ' αυτόν τον "όμορφο" αμερικανικό κόσμο θα επιβίωναν όσοι ήταν χρήσιμοι και ανάμεσά τους ήταν και το ΚΚΕ. Για τους ίδιους λόγους και για τα ίδια συμφέροντα, που περιγράψαμε πιο πάνω για τις "συγγενείς" Τάξεις, θα επιβίωνε και το ΚΚΕ …Το χρήσιμο για τους Άγγλους ΚΚΕ, το οποίο θα γινόταν χρήσιμο και για τους Αμερικανούς. Απλά στην αμερικανική εκδοχή θα ήταν νόμιμο, ενώ στη βρετανική ήταν παράνομο.
Η ύπαρξη του σταλινικού ΚΚΕ θα έδινε "σοσιαλιστική" αύρα στο δεξιό ΠΑΣΟΚ. Η ύπαρξη του φασιστικού ΚΚΕ θα έδινε "δημοκρατική" "βιτρίνα" στο "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ. Από εκεί και πέρα θα γινόταν η διαχείριση των προσώπων με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μένουν "τρύπες" στο πολιτικό σκηνικό. "Τρύπες", τις οποίες θα μπορούσαν κάποιοι ανεξέλεγκτοι πολιτικοί να εκμεταλλευτούν και να δημιουργήσουν πρόβλημα στον αμερικανικό "θίασο". Παραμάγαζο του ΚΚΕ θα "καπέλωνε" εκείνο το μέρος της Αριστεράς, το οποίο, για να μην τρομάζει τους ψηφοφόρους του, δεν θα "έφτανε" το ΠΑΣΟΚ. Παραμάγαζο του ΚΚΕ ήταν το ΚΚΕ-εσωτερικού και οι μεταλλάξεις του, οι οποίες φτάνουν μέχρι σήμερα. Γνήσια σταλινικά παιδιά του Περισσού ήταν και είναι όλοι οι ηγέτες του. Από τον Κύρκο και τη Δαμανάκη μέχρι τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα.
Μόνον στην Ελλάδα η "δημοκρατική" "ευαισθησία" των ηγετών της πρέπει να "ψήνεται" πρώτα στα σταλινικά "καμίνια" του ΚΚΕ. Δημοκράτης και αριστερός, ο οποίος δεν έχει υπάρξει στη ζωή του φασίστας Κνίτης, δεν είναι αυθεντικός. Αυτός ήταν ο ρόλος του ΚΚΕ στην πολιτική μας "πανίδα" και γι' αυτό το προστάτευσαν και το χρηματοδότησαν οι Αμερικανοί. Το ΚΚΕ ήταν εκείνο, το οποίο θα "στεγανοποιούσε" το καθεστώς των πρασινοφρουρών από τ' αριστερά. Οι περίφημοι πρασινοφρουροί, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν παλιοί δεξιοί …Δεξιοί, που, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν "λυτρωμένοι" από τον Καραμανλή ή σταλινικοί "λυτρωμένοι" από τον Παπανδρέου …Παιδιά εγκληματιών της κατοχής ή του εμφυλίου …Χαφιέδες της ασφάλειας στα δύσκολα χρόνια των εκβιασμών της σκληρής Δεξιάς. Όπως θα δούμε, η καταστροφή αρχείων και φακέλων ήταν αυτό, το οποίο οδήγησε τον "σοσιαλισμό" σε "άνθιση" στην Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός θα "δενόταν" χειροπόδαρα και θα είχε σαν ηγέτη του αυτόν, που ΘΑ τον "ξέδενε". Μιλάμε για τον απόλυτο πολιτικό "σουρεαλισμό". Το μέλλον του Ανδρέα Παπανδρέου και η κυριαρχία του στη μεταπολίτευση σχεδιαζόταν από τους Αμερικανούς από τη δεκαετία του '60 και όχι από τη δεκαετία του '80 όπου εμφανίστηκε. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό ανήκαν και τα διάφορα "Πολυτεχνεία" των μυστικών υπηρεσιών και των χαφιέδων. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό ανήκε και η "τρομοκρατική" οργάνωση 17 Νοέμβρη, η οποία "χτυπούσε" κατά "σύμπτωση" μόνον όταν βόλευε και εξυπηρετούσε τον Ανδρέα. Αυτόν τον σχεδιασμό επιβεβαιώνουν τα χαρτιά, τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας περί "συμφωνιών" του Ανδρέα με τη CIA, αλλά και δηλώσεις τύπου Θεοδωράκη. Οι πάντες θα συνέβαλαν ν' ανέβει στην εξουσία ο Ανδρέας και το σημαντικότερο όλων να παραμείνει σ' αυτήν για αρκετές δεκαετίες …Τόσο "δημοκρατικός" ήταν ο σχεδιασμός τους …Βασιλιά χωρίς "στέμμα" θα επέβαλαν στη χώρα. Βασιλιά τον Ανδρέα με πρίγκιπα κληρονόμο τον Vlaka Giorgo. Ο Ανδρέας στον ρόλο του "Μουμπάρακ" —μόνιμος ηγέτη της "επανάστασης" της Αλλαγής— και ο Giorgo σε έναν ρόλο τύπου "Γκαμάλ".
Γιατί δεν επέβαλαν τον Ανδρέα από το '74 και μετά και προτίμησαν να δρομολογήσουν το ενδιάμεσο στάδιο-Καραμανλή; Για πολύ απλούς λόγους. Πρώτον, ο Ανδρέας ήταν αντιπαθής σε μεγάλη μερίδα του λαού και ως εκ τούτου δεν ήταν εύκολο να τον επιβάλουν …και αν τον επέβαλαν με τρόπο εκβιαστικό, δεν θα είχε διάρκεια. Ένας λαός, ο οποίος έβγαινε από τη Χούντα, δεν θα ανεχόταν τον γελοίο "αντιστασιακό" των ξενοδοχείων, των πορνών και των μεθυσιών. Δεν θα ανεχόταν τον "κληρονόμο" και προκλητικό τεμπελχανά, τον οποίο πολλοί Έλληνες τον έβλεπαν με μίσος, όπως έβλεπαν οι Ιρακινοί τον Ουντάι, τον γιο του Σαντάμ. Δεν θα ανεχόταν τον "ποντικό", τον οποίο τον έψαχναν οι Συνταγματάρχες στις σοφίτες, για να τον φυγαδέψουν στις ΗΠΑ.
Αυτός ήταν ο προφανής λόγος, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο δευτερεύων. Ποιος ήταν ο πρωτεύων; Οι Αμερικανοί, όπως είπαμε, έπαιζαν παιχνίδια εις βάρος των Βρετανών. Παιχνίδια σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Με την αμερικανόδουλη Χούντα ήδη τούς είχαν κάνει ζημιά με την πτώση του Θρόνου στην Ελλάδα και ταυτόχρονα είχαν παίξει το "παιχνίδι" της Κύπρου. Ένα παιχνίδι ανθελληνικό, αλλά ταυτόχρονα και αντιβρετανικό. Για ξεκάρφωμα, λοιπόν, δεν ήθελαν την αμερικανόδουλη Χούντα να τη διαδεχθεί ένας υπάλληλός τους …Πολύ γνωστός υπάλληλός τους, όπως ο Ανδρέας …Πάρα πολύ γνωστός και συμπατριώτης σε όλα τα επίπεδα με τον διαβόητο Κίσινγκερ, ο οποίος μεθόδευσε την κυπριακή τραγωδία. Για να μην έρθουν λοιπόν σε ρήξη με τη Βρετανία, επέλεξαν τη λύση-Καραμανλή.
Πήγαν στο Παρίσι και βρήκαν τον πραγματικά ασύνδετο με την ελληνική πραγματικότητα Καραμανλή. Βρήκαν τον άεργο, άνεργο και ανεπάγγελτο χωριάτη να παριστάνει τον γκόλφερ, "μασουλώντας" τα κλεμμένα της θητείας του, που τσιμεντοποίησε τη χώρα. Βρήκαν τον γνήσιο "κουρασμένο" θείο του γνήσιου "κουρασμένου" Κωστάκη. Βρήκαν ένα παλιό υποτακτικό της αγγλόφιλης Φρειδερίκης, για να το φέρουν στην Ελλάδα σαν "λύση", για να κλείσουν τα βρετανικά "μάτια". Ποιος μπορούσε ν' αμφισβητήσει αυτήν τη δήθεν φιλοαγγλική επιλογή των ΗΠΑ; Ο Καραμανλής ήταν σε όλη του τη ζωή οικόσιτο των Άγγλων. Οικόσιτο στην περίοδο της κατοχής, όπου με έξοδα των Άγγλων λιάζονταν στον Νείλο. Οικόσιτο και στη μεταπολεμική περίοδο του αγγλόφιλου Θρόνου, που στην κυριολεξία τον πήρε από τον "πάτο" της κοινωνίας και τον διόρισε Πρωθυπουργό και αρχηγό της Δεξιάς …Της αγγλόφιλης μεταπολεμικής Δεξιάς.
Στη νέα περίοδο Καραμανλή θα έχτιζαν τη Νέα Δεξιά της μεταπολίτευσης …Την "σοσιαλιστική" Δεξιά. Τότε έκαναν το εξής καταπληκτικό. Έβαλαν τον απόλυτα εκβιάσιμο Καραμανλή να καταστρέψει όλα τα αρχεία του ελληνικού κράτους για τους εγκληματίες του πολέμου. Γιατί το έκαναν αυτό; Για να σώσουν τους Γερμανούς εγκληματίες; Όχι βέβαια. Το έκαναν, για να σώσουν τους Έλληνες συνεργάτες τους, οι οποίοι συνδέονταν μ' αυτούς. Είχαν ανάγκη από στελέχη έμπιστα και εκβιάσιμα και αυτά τα αρχεία δεν μπορούσαν να υπάρχουν και να απειλούν. Με την καταστροφή αυτών των αρχείων "απελευθέρωσαν" ένα μεγάλο όγκο φασιστών …Των φασιστών, τους οποίους μέχρι τότε εκβίαζε και έλεγχε η αγγλόφιλη Δεξιά και οι Αμερικανοί τούς έβλεπαν σαν καλούς "συμμάχους".
Απλά πράγματα. Οι Αμερικανοί με αυτόν τον τρόπο έκαναν στην Ελλάδα ό,τι έκαναν στη Γερμανία, στην Ιταλία και αλλού. "Κληρονόμησαν" τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των Ναζί. Ο στόχος τους ήταν προφανής. Έψαχναν τους φασίστες "πρασινοφρουρούς" της "επανάστασης" και γνώριζαν πού θα τους βρουν. Έχτιζαν το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ και ο "βόθρος" των δοσίλογων ήταν πολύτιμος για τα σχέδιά τους. Με την καταστροφή των αρχείων από τον Καραμανλή της αγγλόφιλης Δεξιάς "κληρονόμησαν" όλη τη γερμανόφιλη "σαβούρα" της Δεξιάς. Κληρονόμησαν όλους τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των Ναζί, οι οποίοι ήταν "δεύτεροι" στην αγγλόφιλη Δεξιά. Τότε είναι βέβαιον ότι "ανακουφίστηκαν" πολλοί …όχι μόνον Δεξιοί, αλλά και μελλοντικοί "σοσιαλιστές". Δεν μιλάμε μόνον για τους γνωστούς Πάγκαλους, Ράλληδες, Έβερτ, αλλά και για πολλούς άλλους, τους οποίους δεν γνωρίζουμε, λόγω της καταστροφής των αρχείων.
Πολύς κόσμος "ανακουφίστηκε" από τον Καραμανλή. Για παράδειγμα, ο Θεοδωράκης, τώρα στα γεράματα, μας αποκάλυψε ότι πήγε στην Ουάσιγκτον να υπερασπιστεί τη "λύση"-Καραμανλή. Δεν μας είπε όμως τι κέρδος είχε ο ίδιος ή η οικογένειά του από τον Καραμανλή. Τι δουλειά έκανε ο πατέρας του στη ναζιστική κατοχή; Είναι σίγουρο, δηλαδή, ότι πολλοί από το ΠΑΣΟΚ θα είχαν ανάλογα κέρδη …Κυρίως από το "εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ των επιγόνων, που πολύ εύκολα έπεσαν στα "δίκτυα" της γερμανικής Siemens …Εύκολα, σαν να ήταν παλιοί γνώριμοι …Εύκολα, όπως ο Σημίτης, για του οποίου το οικογενειακό παρελθόν υπάρχουν πολλά "δεξιά" στοιχεία πριν δει το "σοσιαλιστικό φως" το "αληθινό" …Του Σημίτη, με τον αδερφό, ο οποίος "υπηρετεί" στις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Γύρω από αυτήν την "καταγωγή" πρέπει να ψάξει κάποιος πολλούς εκσυγχρονιστές. Εκσυγχρονιστές τύπου Λαλιώτη, Τσοχατζόπουλου, Ρέππα, Παπακωσταντίνου, Πρωτόπαπα κλπ.. Τέτοιες δωσιλογικές φάτσες δεν φτιάχνονται σε μια γενιά. Θέλουν βάθος χρόνου για να γίνουν.
